ΗΛΙΑΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ

Η ώρα της πανσελήνου είναι η περίοδος που οι πνευματικές ενέργειες με μοναδικό τρόπο γίνονται προσιτές και
επιτρέπουν μια στενότερη σχέση μεταξύ Ιεραρχίας και ανθρωπότητας.

Οι ενέργειες που εισρέουν μεταφέρουν αντίστοιχα
τις ιδιαίτερες ποιότητες του αστερισμού που δεσπόζει τον κάθε μήνα.

Καθώς συνακόλουθα ασκούν επίδραση σε όλη την ανθρωπότητα,
περνούν ¨θείες ιδιότητες¨ στην συνείδηση του ανθρώπου.

Ως ζηλωτές και μαθητές,
επιδιώκουμε να διοχετεύσουμε αυτή την πνευματική ροή,
στις διάνοιες και στις καρδιές των ανθρώπων και έτσι
να δυναμώσουμε τον δεσμό ανάμεσα στο
ανθρώπινο βασίλειο και
το βασίλειο του Θεού.

Οι ηλιακές ενέργειες που κατακλύζουν τον πλανήτη μας
αυτήν την χρονική περίοδο είναι χρωματισμένες με τις ιδιαίτερες ποιότητες του ζωδίου του Κριού.

Όταν ο Ήλιος εισέρχεται στο ενεργειακό πεδίο του Κριού, υπάρχει ένας τέλειος συγχρονισμός ανάμεσα στον Κριό, τον Ήλιο, τον Άρη, τον Ερμή και τη Γη.
Αυτός ο συγχρονισμός παρουσιάζει ένα ηλεκτρικό σύστημα μέσω του οποίου η ενέργεια του Κριού μεταδίδεται σ` όλα τα βασίλεια της φύσης.

Η διανομή της ενέργειας του Κριού συνεχίζεται μέσω των προχωρημένων Διδασκάλων, των μαθητών Τους, και αφιερωμένων ομάδων εξυπηρετητών.


ΣΤΟΙΧΕΙΟ: Σημείο Πυρός.
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Απαρχή – Έναρξη. Η θέληση ή η δύναμη αυτοεκφράζεται δια των
μεγάλων δημιουργικών διαδικασιών. Αρχικά οι δραστηριότητες
κατευθύνονται προς την υλική πλευρά της ζωής και αργότερα
προς την πνευματική.
ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ: Εξωτερικός ο Άρης, εσωτερικός ο Ερμής.
ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: Ζυγός σημείο του αέρα.
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ:
«Ας αναζητηθεί και πάλι η μορφή»
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ:
«Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»

Το σημείο του Κριού είναι το πρώτο σημείο του Ζωδιακού.
Από το σημείο αυτό ο μεγάλος τροχός, αρχίζει την κυκλική του περιστροφή.
Είναι το σημείο της ενάρξεως και από κοσμική έννοια είναι το σημείο της δημιουργίας.

Στην ζωή του ανθρώπινου όντος,
σημειώνει την απαρχή της πρώτης υποκειμενικής και λανθάνουσας συνείδησης της ύπαρξης του και το ξεκίνημα στο κύκλο της εμπειρίας.
« Ας αναζητηθεί η μορφή» είναι ο βασικός τόνος.

Στη ζωή του ζηλωτή για μαθητεία
υπονοεί την περίοδο του αναπροσανατολισμού και το ξεκίνημα της ενσυνείδητης προσπάθειας για να βαδίσει την εξελικτική ατραπό που θα τον απελευθερώσει από την ύλη και θα τον βγάλει έξω από το ανθρώπινο βασίλειο.
Θα τον καταστήσει ικανό να μεταφερθεί στο πέμπτο βασίλειο το βασίλειο του Θεού.

AΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ: ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ.

Στον Κριό ο Ηρακλής πραγματοποιεί τον πρώτο του άθλο.
Ο γιος του Άρη, ο ξακουστός Διομήδης, κυβερνούσε μια χώρα, όπου ανάτρεφε άλογα και πολεμικές φοράδες.
Άγρια ήταν τα άλογα και θηριώδεις οι φοράδες.
Οι άνθρωποι έτρεμαν στο άκουσμά τους, γιατί σκότωναν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους και γιατί γεννούσαν όλο και πιο άγρια και κακοποιά άλογα.
Στον Ηρακλή ανατέθηκε να συλλάβει τα άλογα αυτά και να σταματήσει τις κακές τους πράξεις.

Με κραυγές θριάμβου ο Ηρακλής εισόρμησε τρέχοντας μέσα από την πρώτη πύλη, γεμάτος πίστη και σιγουριά για το έργο του.
Είχε μαζί του τον πολυαγαπημένο του φίλο Άβδηρο, που πάντα τον ακολουθούσε όπου και εάν πήγαινε.

Και οι δύο μαζί παγίδεψαν τα άλογα και τα έδεσαν.
Ο Ηρακλής ένιωσε τόσο περήφανος για το κατόρθωμά του, που θέλησε να δείξει την νίκη του στον Διομήδη.
Ανέθεσε στο Άβδηρο να κρατά τα αφηνιασμένα άλογα από τα γκέμια και προχώρησε μπροστά.
Ο Άβδηρος όμως ήταν πολύ αδύναμος και μόλις ο Ηρακλής έστρεψε την πλάτη του, αυτά σκότωσαν τον Άβδηρο και δραπέτευσαν.

Σοφότερος, φοβισμένος, ταπεινωμένος και αποθαρρημένος ο Ηρακλής, ξαναγύρισε στο έργο του, ξανάπιασε τα άγρια άλογα και τα οδήγησε μέσα από την πύλη.

Ο Δάσκαλος έστειλε τα άλογα σε τόπο ειρήνης για να εξημερωθούν και ο λαός αυτής της χώρας ζητωκραύγασε τον Ηρακλή σαν σωτήρα και λυτρωτή.
Ο άθλος περατώθηκε αλλά με άσκημο τρόπο.


ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ.

Ο πρώτος άθλος αρχίζει με μερική αποτυχία, όπως συμβαίνει συχνά με τον ορμητικό αλλά άπειρο ζηλωτή.
Στον Ηρακλή δόθηκε αρχικά η συμβουλή να ελέγξει τις σκέψεις του και με την βοήθεια του φίλου του τις έλεγξε.
Ο Ηρακλής συμβολίζει την ψυχή και ο Άβδηρος τη προσωπικότητα.
Το άλογο αντιπροσωπεύει την διανοητική δραστηριότητα.
Οι νεαρές φοράδες δείχνουν την θηλυκή όψη του νου γιατί γεννούν τις ιδέες, τις θεωρίες και τις νοητικές συλλήψεις.
Εδώ συμβολίζεται η μορφή-σκέψη, προς την οποία ρέπει ο νους, ενσωματώνοντας ιδέες που έχουν συλληφθεί και οι οποίες όταν εκπορεύονται από τον κατώτερο νου, ερημώνουν και καταστρέφουν, όμως δημιουργούν και σώζουν όταν προέρχονται από την ψυχή.

Ο εξωτερικός κυβερνήτης του ζωδίου αυτού είναι ο Άρης, ο Θεός του πολέμου και έτσι ο Ηρακλής με πνεύμα στρατευμένου πρωτοπόρου, αρχίζει το έργο του στο νοητικό πεδίο και παίρνει τη θέση του σαν πολεμιστής.
Ο εσωτερικός όμως Κυβερνήτης είναι ο Ερμής, που φωτίζει το νου και μεσολαβεί μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας.

«Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»
είναι ο βασικός τόνος για τον μαθητή γιατί
το πρώτο πράγμα που καλείται να κάνει ο μαθητής πάνω στην εξελικτική ατραπό είναι να ελέγξει το νου.

Κάθε αρχάριος πρέπει να μάθει
την τεράστια δύναμη που χειρίζεται νοητικά και το ύψος της βλάβης που μπορεί να προξενήσει στο περιβάλλον του, με τις νεογέννητες φοράδες του νοητικού του.
Επί αιώνες οι νεαρές φοράδες, ανάθρεψαν πολεμικά άτια και
με την σφαλερή σκέψη, την εσφαλμένη λαλιά και τις λανθασμένες ιδέες, ερήμωσαν την ύπαιθρο.

Ο Ηρακλής – ψυχή μετά την αρχική αποτυχία του,
καταπιάστηκε με το πρόβλημα της εσφαλμένης σκέψης και με την βοήθεια του Διδασκάλου, την κυριάρχησε.

Αργότερα στο σημείο του Τοξότη,
όταν ο άνθρωπος γίνεται προσηλωμένος ζηλωτής,
σκοτώνει τις ανθρωπόμορφες όρνιθες, και μόνο τότε πετυχαίνει πραγματικά πλήρη έλεγχο της πορείας των σκέψεων του.

Έχει λεχθεί πως ο Κριός κυβερνά την κεφαλή ή τον νου.
Είναι συνεπώς το ζωδιακό σημείο του στοχαστή και γι` αυτό είναι ένα πανίσχυρο νοητικό σημείο.
Όλα τα ξεκινήματα έχουν την προέλευσή τους στο νοητικό πεδίο και στο νου του δημιουργού, είτε αυτός είναι Θεός που δημιουργεί κόσμους, είτε είναι άνθρωπος που δημιουργεί ανθρώπινα έργα.

Ο ζηλωτής αρχίζει τους άθλους του όταν γίνει αληθινά στοχαστής, ελέγχει τις σκέψεις του και προχωρεί με πλήρη επίγνωση για να ενεργήσει ως ρυθμιστής του πεπρωμένου του.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ

Η πανσέληνος στο Κριό, που ονομάζεται και εορτή του Πάσχα, είναι μια από τις τρεις μείζονες πνευματικές εορτές, μαζί με την εορτή του Βεζάκ (πανσέληνος στον Ταύρο), και την εορτή της ανθρωπότητας (πανσέληνος στους διδύμους).
Είναι αφιερωμένη στον Αναστάντα Χριστό και ονομάζεται επίσης φεστιβάλ της Ανάστασης γιατί είναι η εορτή του αναστηθέντος ζωντανού Χριστού, του Δασκάλου της ανθρωπότητας και Κεφαλής της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας.

Εκείνη την ημέρα
η Πνευματική Ιεραρχία,
την οποία Εκείνος καθοδηγεί και κατευθύνει,
αναγνωρίζεται, και
η φύση της αγάπης του θεού υπογραμμίζεται.

Η ενέργεια του Κριού είναι πύρινη και αυτή φορτίζει και διεγείρει τον Πνευματικό Σπινθήρα που βρίσκεται μέσα σ` όλες τις μορφές και τις προκαλεί να προχωρήσουν και να προοδεύσουν.

Η Ανάσταση είναι η προοδευτική εξέλιξη του Σπινθήρα,
είναι η ατραπός της επιστροφής του Σπινθήρα στον Οίκο.

Μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ο Σπινθήρας που είναι μια φλόγα ηλεκτρική, αόρατη και δημιουργική, η φλόγα της ζωής.

Είναι μια ακτίνα του Ήλιου του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου που έδωσε την γέννηση σ` όλη την δημιουργία.

Για την Αρχαία Σοφία ο άνθρωπος είναι μια ακτίνα που ακτινοβολήθηκε από τον κεντρικό Πνευματικό Ήλιο.

Για εκατομμύρια χρόνια ο Σπινθήρας ταξιδεύει από το ένα βασίλειο της φύσης στο άλλο.
Μέσα στο πρώτο βασίλειο το ορυκτό,
ο σπινθήρας παλεύει και εργάζεται σκληρά για να καταστρέψει τους υλικούς περιορισμούς και να εισέλθει στο δεύτερο βασίλειο της φύσης το φυτικό.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στο φυτικό βασίλειο καθώς και στο ζωικό, μέχρι που ο σπινθήρας να φτάσει, στο τέταρτο βασίλειο το ανθρώπινο.

Στο ανθρώπινο βασίλειο πλέον, η πρόοδος του πνεύματος δεν είναι αυτόματη ή ασυνείδητη.
Η διαδικασία της ανάστασης πρέπει να συνεχιστεί συνειδητά με την βοήθεια του εσωτερικού οδηγού.

Μερικές ανθρώπινες υπάρξεις αγωνίστηκαν, μόχθησαν, υπηρέτησαν και θυσιάστηκαν για πολύ καιρό και εισήλθαν στο πέμπτο βασίλειο, το βασίλειο των ψυχών, μέσω του οποίου έχουν περάσει όλες οι Μεγάλες Οντότητες, όπως ο Χριστός και ο Βούδας.

Η ατραπός της Ανάστασης δεν σταματά εκεί αλλά συνεχίζεται στο έκτο και μετά στο έβδομο βασίλειο.

Μέσω του έβδομου βασιλείου ο σπινθήρας ανασταίνεται από το Κοσμικό φυσικό πεδίο, και η ατραπός της ανάστασης συνεχίζεται μέχρι που ο Σπινθήρας, η Ακτίνα του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου να επιστρέψει στην πηγή του.

Η ενέργεια του Κριού διεισδύει μέσα σε κάθε κοιμώμενη ακτίνα, την κτυπά και την αφυπνίζει και την κάνει να προχωρήσει στο ταξίδι της πίσω στον Οίκο.

Η Ανάσταση είναι η πρόοδος κάθε φλόγας
από ένα βασίλειο στο επόμενο,
από ένα επίπεδο σε ένα υψηλότερο.

Η ίδια η εξέλιξη είναι μια μεγάλη διαδικασία Ανάστασης,
που στην διάρκειά της,το πνεύμα μέσα στην ύλη
σπάζει τους περιορισμούς του και εκφράζεται
σαν ζωή, ευαισθησία, συνείδηση, επίγνωση και θέληση.

Όλη αυτή η διαδικασία της Ανάστασης μέσα στα κατώτερα βασίλεια πρέπει να επαναληφθεί μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Όπως ο Σπινθήρας φυλακίστηκε στο ορυκτό βασίλειο, έτσι και εμείς φυλακιστήκαμε στο σώμα μας.
Νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας και έχουμε ταυτιστεί με την μορφή.
Μέσω της Ανάστασης και με την διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης, απελευθερωνόμαστε από αυτήν την παγίδα και εισερχόμαστε στο συναισθηματικό επίπεδο συνείδησης.

Μέσα στη ζούγκλα του συναισθηματικού πεδίου ο άνθρωπος βιώνει συμπάθειες και αντιπάθειες, αρνητικά συναισθήματα, θυμαπάτες, και συναισθηματικές θύελλες.
Αφού απελευθερωθεί από τις συναισθηματικές ταυτίσεις, ο άνθρωπος εισέρχεται στο νοητικό πεδίο, όπου εγκλωβίζεται στα δίκτυα της χωριστικότητας, της υπερηφάνειας, της ματαιοδοξίας, του εγωισμού, ώσπου το Πνευματικό Πυρ σπάει τους τοίχους της φυλακής αυτής και εισέρχεται σε ένα νέο πεδίο επίτευξης.

Η Ανάσταση
είναι η διαδικασία δόμησης γεφυρών
από ένα βασίλειο σε ένα άλλο,
από ένα πεδίο σε ένα υψηλότερο πεδίο.

Η γέφυρα που εμείς τώρα δομούμε είναι η γέφυρα ανάμεσα στην προσωπικότητα και την ψυχή ή η γέφυρα ανάμεσα στο τέταρτο βασίλειο και στο πέμπτο.
Αυτή ονομάζεται γέφυρα του Ουράνιου Τόξου ή Ανταχάρανα και είναι μια γραμμή ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας ανάμεσα στον κατώτερο νου και την ψυχή ή είναι ένας αγωγός ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου.

Μέσω αυτής της γέφυρας ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί
«από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό, από τον θάνατο στην αθανασία».
Θα δομήσουν αυτήν την γέφυρα όσοι εργάζονται για να κυριαρχήσουν τις τάσεις και τις παρορμήσεις τους , τις θυμαπάτες και τις πλάνες τους.

Η μετάβαση από το ένα πεδίο στο άλλο δεν θα δημιουργήσει κανένα χάσμα μέσα στη συνείδηση αυτών που χτίζουν την συνέχεια της συνείδησής τους, γιατί η Ανάσταση δεν είναι φυγή αλλά είναι κυριαρχία των επιπέδων που αφήσαμε πίσω.
Μόλις η γέφυρα χτιστεί κυριαρχείται ο φόβος γιατί κυριαρχείται ο θάνατος.
Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο γιατί αγαπούν υπερβολικά αυτό που είναι υλικό και απεχθάνονται να χάνουν την επαφή με την μορφική όψη της φύσης.

Η ανάσταση του πνεύματος είναι επίσης μια πορεία δύο δρόμων:
• καταστροφή και
• δόμηση.
Το πνεύμα πρέπει ν` απλωθεί και να αυτοαποκαλυφθεί.
Αυτή η επέκταση και η αποκάλυψη δεν είναι δυνατή, εάν η μορφή μέσα στην οποία είναι το πνεύμα περιορισμένο, δεν καταστραφεί.
Η μορφή μπορεί να είναι φυσική, συναισθηματική, νοητική ή ανώτερη αιθερική.
Η καταστροφή όμως της μορφής γίνεται ταυτόχρονα με την δόμηση νέων μορφών.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως
στη Νέα Εποχή οι έννοιες
του θανάτου, της υποκατάστασης και της θυσίας,
θα αντικατασταθούν
από τις έννοιες
της ανάστασης, της πνευματικής ενότητας και της υπηρεσίας, έτσι
που ένας καινούργιος τόνος θα μπει στην ανθρώπινη ζωή, φέρνοντας ελπίδα, χαρά, δύναμη και ελευθερία.

Είναι λοιπόν το ζωδιακό τούτο σημείο, το σημείο των ισχυρών και δυναμικών ωθήσεων που θα μας καταστήσει ικανούς να κάνουμε ένα καινούργιο πέρασμα μέσα από τα μυστήρια της δημιουργίας.

Έτσι σ` αυτήν την πανσέληνο, μέσω του διαλογισμού μας, ας συνεργαστούμε με τις αναστάσιμες ενέργειες, και ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην Νέα Εποχή της Ανάστασης.

Πηγές:
΄Εσωτερική Αστρολογία΄ Α.Α. Μπέϊλη
΄Οι Άθλοι του Ηρακλή΄ Α.Α. Μπέϊλη
΄Η Συμφωνία του Ζωδιακού΄ Τορκόμ Σαραϊνταργιάν.

ΗΛΙΑΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΕΙΣ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Η Συμπαντική Αγάπη

ΙΔΙΟΤΗΤΑ
Ο Θάνατος της προσωπικότητας

ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Προχώρει προς την ύλη

ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ
Εγκαταλείπω τον Οίκο του Πατρός μου και
γυρίζοντας πίσω σώζω

ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
Τα βόδια του Γηριόνη




Οι ενέργειες της Πανσελήνου των Ιχθύων ενδυναμώνουν την ικανότητά μας να βάλουμε τέρμα σε παλιές
• συνήθειες
• αντιλήψεις και
• πράξεις
που μας εγκλωβίζουν.
Μας ενδυναμώνουν να πάρουμε αποφάσεις που έως τώρα
αναβάλλαμε ή για τις οποίες διστάζαμε, ώστε
να εισέλθουμε σε μια νέα, ανώτερη σπείρα
της εξελικτικής Ατραπού.

Γι΄αυτό οι Ιχθείς ονομάζονται
ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ

Είναι επίσης το σημείο του θανάτου της προσωπικότητας, δηλαδή
ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ

Η προσωπικότητα προέρχεται από τη λέξη προσωπείο.
Είναι η μάσκα, το όργανο που χρησιμοποιεί η ψυχή για να
• εκδηλωθεί στο φυσικό πεδίο
• εκπέμψει τις ποιότητές της και να
• πραγματώσει το έργο της

Πολλές φορές όμως, ταυτιζόμαστε με το προσωπείο αυτό,
με τον ίδιο τρόπο που ένας ηθοποιός ταυτίζεται
με τους ρόλους του.

Αφηνόμαστε στις επιθυμίες και στις διαθέσεις
της προσωπικότητας,
συχνά σε βάρος των ψυχικών μας ποιοτήτων.

Στο σημείο των Ιχθύων ο Χριστός έδωσε την εντολή
“ Αγαπάτε αλλήλους”.

Η ανθρωπότητα ερμήνευσε αυτή την αγάπη ως συναίσθημα

Μια τέτοια αγάπη όμως, αστρικής φύσης,
είναι περιορισμένη τόσο στο εύρος όσο και στην ποιότητά της
Η συναισθηματική αγάπη μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε
καλοί και ηθικοί, στοργικοί και δίκαιοι, “ανθρώπινοι”.

Η πραγματικότητα είναι όμως ότι αγκαλιάζει μόνο
την μερίδα των ανθρώπων που μας είναι αρεστοί και αυτούς,
όχι στην ολότητά τους.

Συνήθως αγαπάμε από αυτούς εκείνα τα κομμάτια τους
που μας τροφοδοτούν στον φυσικό, αστρικό ή νοητικό μας φορέα.

Η αγάπη ως συναίσθημα εκδηλώνεται με
• προσκόλληση
• εγωισμό
• κτητικότητα
• ιδιοτέλεια

Πολλές φορές η συναισθηματική αγάπη μας κάνει
να βοηθάμε την προσωπικότητα του άλλου
να βγει από το πρόβλημά της,
ακόμη και κλέβοντας του την ευκαιρία να μάθει,
μέσα από την δοκιμασία,
αυτό που έχει ανάγκη για να αφυπνιστεί
ως πνευματικό όν και να εξελιχθεί.

Η αγάπη όμως για την οποία μίλησε ο Χριστός
είναι απεριόριστη και περιεκτική.

Η πνευματική αγάπη αντιλαμβάνεται τους άλλους
ως πνευματικές υπάρξεις που έχουν την δική τους διαδρομή
και
ποιοτική υλική εκδήλωση.

Μέσω της πραγματικής αγάπης
έχουμε νοήμονα κατανόηση και εκτίμηση
της βαθύτερης ανάγκης της ψυχής όλων των ανθρώπων,
την σεβόμαστε και δρούμε σύμφωνα με αυτήν, ακόμα και αν
τα κριτήρια της προσωπικότητάς μας διαφέρουν.

Η στάση μας και οι πράξεις μας έναντι των συνανθρώπων μας
δεν διαφοροποιούνται ανάλογα με το αν
τους συμπαθούμε ή όχι,
ούτε και έχουμε την παράλογη απαίτηση από τον εαυτό μας
να νιώσει το συναίσθημα της αποδοχής της στάσης και
της πράξης του καθενός.

Η διάκριση του καλού και του κακού, καθώς και
η απρόσωπη αποστασιοποίηση από τον άλλον,
είναι ιδιότητες που εμπεριέχονται στην πνευματική αγάπη.

Ο Διδάσκαλος Θιβετανός δίνει τον
ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
στην “Μαθητεία στη Νέα Εποχή”:

“Η αγάπη
δεν κάνει το αντικείμενο της αγάπης
να νιώθει επιφανειακά άνετα.
Η αγάπη είναι μακρόπνοη σοφία.

Επιδιώκει να διατηρεί ζωντανές στο αντικείμενο της αγάπης
τις πνευματικές ευαισθησίες
που εγγυώνται την ασφαλή πρόοδο.
Περιφρουρεί, διεγείρει και προστατεύει.
Αλλά δεν είναι προσωπικό ζήτημα.”

Για να δούμε τους άλλους ως ψυχές, πρέπει πρώτα απ΄ όλα
να αναγνωρίσουμε τον δικό μας εαυτό ως ψυχή,
να μπορούμε να διακρίνουμε τις βαθύτερες ψυχικές και
πνευματικές ανάγκες μας και να υποτάσσουμε
την προσωπικότητά μας
στη ψυχική μας θέληση.

Η αγάπη ως ποιότητα δεν κάνει πάντα την προσωπικότητά μας
να αισθάνεται άνετα κι ευχάριστα.
Μπορεί οι αποφάσεις μας να είναι οδυνηρές για αυτήν.

Η αγάπη ως δράση είναι πάντα απελευθερωτική.

Η αγάπη που ωθεί σε αποτελεσματική δράση απαιτεί δουλειά
Δουλειά με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Πρέπει
• να διώξουμε από πάνω μας οποιαδήποτε έκφραση
o εγωισμού
o επίκρισης
o επιβολής
o χωριστικότητας
• να καλλιεργήσουμε
o το σεβασμό
o την μη προσκόλληση
o την ανιδιοτέλεια
o την απροσωπία

Και κυρίως την πνευματική εμπιστοσύνη που λέγει ότι
“όπως εμείς…..έτσι και οι άλλοι…”






12ος ΆΘΛΟΣ
ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΙΟΝΗ


Μέσα στο ιερό Δώμα του Συμβουλίου, ο Μέγας Προεστός
αποκάλυψε στον Διδάσκαλο την Θέλησή Του:
“Χαμένος είναι και βρέθηκε νεκρός, αλλά πάλλετε από ζωή.
Ο εξυπηρετητής γίνεται ο Σωτήρας και
επιστρέφει στην κατοικία του”.

Ο Δάσκαλος κάλεσε τον Ηρακλή:
“Ένας άθλος απομένει για να επιτευχθεί η απελευθέρωση.

Πήγαινε στον τόπο που ονομάζεται Ερύθεια,
εκεί που είναι θρονιασμένη η Μεγάλη Πλάνη.
Εκεί που ο Γηριόνης το τέρας με τις τρεις κεφαλές,
Τα τρια σώματα και τα έξι χέρια είναι βασιλιάς.
Εκεί κρατά παράνομα ένα κοπάδι σκούρα κόκκινα βόδια.

Το κοπάδι αυτό πρέπει να το οδηγήσει στην Ιερή μας Πόλη.

Πρόσεχε τον Ευριτίωνα, τον βουκόλο
Και τον δικέφαλο σκύλο του, τον Όρθρο”.

Ο Δάσκαλος χαμηλόφωνα του έδωσε μια συμβουλή:
“Να επικαλεστείς την βοήθεια του Ήλιου”.

Ο Ηρακλής διαλογιζόταν για επτά μέρες, όταν
ένα χρυσό δισκοπότηρο έπεσε πάνω στη γη,
μπροστά στα πόδια του.
Βαθιά μέσα του ήξερε ότι αυτό θα τον βοηθούσε
να φτάσει ασφαλής στην Ερύθεια.

Φτάνοντας στο σημείο που βοσκούσαν τα βόδια, ο Όρθρος,
ο σκύλος πρόβαλε απειλητικός και επιτέθηκε στον Ηρακλή.
Εκείνος όμως τον έριξε κατά γης με ένα αποφασιστικό
χτύπημα.
Ο Ερυτίωνας, ο βουκόλος τρομαγμένος
ικέτευσε τον Ηρακλή να τον λυπηθεί.
Και ο Ηρακλής το έκανε.

Τότε όμως εμφανίστηκε ένα σκούρο σύννεφο
που ερχόταν καταπάνω του.
Ήταν ο Γηρυόνης που μανιασμένος όρμηξε πάνω στον Ηρακλή.

Ο Ηρακλής με το τόξο του χτύπησε το τέρας με τόση ορμή
Ώστε διαπεράστηκαν και τα τρία σώματά του και το σκότωσε.

Έπειτα πήρε τα βόδια και τα οδήγησε στην Ιερή Πόλη.

Το έργο ήταν δύσκολο γιατί πολλές φορές κάποιο από αυτά
απομακρυνόταν και έπρεπε να το αναζητήσει.

Στον δρόμο της επιστροφής σταματούσε και
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΖΥΓΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Κάποτε έχανε τον δρόμο του
άλλα πάντα γύριζε πίσω και
τον συνέχιζε,
ώσπου έφτασε πίσω στην Ιερή Πόλη.





ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ

Τα κόκκινα βόδια συμβολίζουν
τις κατώτερες επιθυμίες που κρατούν
δέσμια την ανθρωπότητα στην ύλη.

Οι επιθυμίες αυτές πρέπει
• να ανυψωθούν μέσα στο χρυσό Δισκοπότηρο της Καρδιάς (το Ιερό Γκράαλ) και
• να αφιερωθούν στην Ιερή Πόλη, στο πνευματικό Βασίλειο.

Τα βόδια-επιθυμίες φρουρούνται από ένα βουκόλο
που αντιπροσωπεύει το νου και έναν σκύλο με δύο κεφάλια
που αντιπροσωπεύει την όψη ύλη και
την κατώτερη ψυχική φύση.

Βλέπουμε ότι ο Ηρακλής σκοτώνει τον σκύλο,
δηλαδή στερεί από τις δύο αυτές όψεις
κάθε δύναμη,
αλλά δεν σκοτώνει τον βουκόλο, τον νου.

Αυτό συμβαίνει γιατί ο νους έχει δύο όψεις:
Την ανώτερη και την κατώτερη.

Η κατώτερη όψη ή συγκεκριμένος νους
είναι η όψη που χρησιμοποιούμε
για να διεκπεραιώνουμε αποτελεσματικά
τις καθημερινές μας λειτουργίες.

Η ανώτερη όψη του, ή ανώτερος νους, λειτουργεί ως
• πλακέτα εγγραφής
• διερμηνέας και
• διαβιβαστής πνευματικής ενέργειας.

Διατηρώντας το νου μας σταθερά στο φως,
γινόμαστε διαβιβαστές πνευματικής ενέργειας
για ολόκληρη την ανθρωπότητα και
τα κατώτερα βασίλεια.

Αυτό είναι και το έργο της ανθρωπότητας που
πολλοί το αγνοούμε.

Όπως ο Ιησούς γίνεται μεταβιβαστής Φωτός στους ανθρώπους,
έτσι και
η ανθρωπότητα ως σύνολο
με τον νου όλων να διατηρείται σταθερά στο Φως,
μεταβιβάζει στα κατώτερα βασίλεια
• το ζωικό,
• το φυτικό και
• το ορυκτό,
εκείνη την πνευματική ενέργεια που θα τα εξελίξει.

Είμαστε τόσο βυθισμένοι στα προβλήματά μας
που συνήθως
ξεχνάμε την ευρύτερη έννοια της εξέλιξης και
χάνουμε την νοήμονα συμμετοχή μας
στα σύγχρονα βήματα της εξελικτικής διαδικασίας.

Η εξέλιξη
είναι και θα είναι πάντα αποτέλεσμα
ενότητας και ομαδικής συνεργασίας.

Γι΄αυτό και το κριτήριο της εξέλιξής μας είναι
η αύξηση και η εκλέπτυνση της ικανότητας
να υπηρετούμε, να προσφέρουμε και
όχι το τι συσσωρεύουμε για τους εαυτούς μας.

Ακόμη και οι πνευματικές μας επιτεύξεις
είναι ανώφελες και
επί της ουσίας ανύπαρκτες,
αν δεν διοχετεύονται μέσα στο Σχέδιο το Κόσμου.

Ακόμη και στην καθημερινότητά μας
ποτέ δεν αποκαλούμε εξελιγμένο έναν άνθρωπο,
όσες ικανότητες, γνώσεις, πλούτο κι αν έχει
ΑΝ αυτά τα χρησιμοποιεί μόνο προς όφελός του.

Ο Ηρακλής είναι ο άνθρωπος που παρά τα λάθη του,
ως ένα ειλικρινά σοβαρό όν, με νοημοσύνη και επίγνωση
δε σταματά να αγωνίζεται προς το Φως.

Από τον 1ο έως τον 10ο άθλο έρχεται αντιμέτωπος
με την προσωπικότητά του,
υποβάλλεται συνειδητά σε πειθαρχία,
την εξαγνίζει και σταδιακά αναλαμβάνει τα ηνία
του φυσικού, αστρικού και νοητικού του φορέα.

Μέσα από τις δοκιμασίες ανακαλύπτει τις αδυναμίες του και
στην προσπάθειά του να εκπληρώσει τους άθλους,
ενεργοποιεί τις πνευματικές του ιδιότητες.

Ο 11ος άθλος στον Υδροχόο,
ο καθαρισμός των στάβλων του Αυγεία
που συμβολίζει την κάθαρση της ανθρωπότητας,
είναι ο πρώτος άθλος του Ηρακλή
που δεν αφορούσε την ατομική του εξέλιξη,
αλλά στην υπηρεσία προς την ανθρωπότητα.

Έχοντας συντονίσει την προσωπικότητα με την ψυχή μπορεί
να κατευθύνει ορθά τις δυνάμεις της ζωής
που περνούν μέσα
από τον ίδιο για το καλό της ανθρωπότητας.
Γίνεται δηλαδή ένας εξυπηρετητής της ανθρωπότητας.

Στον 12ο άθλο στους Ιχθείς
• έχει πλέον κατανοήσει την βαθιά ανάγκη
για
την σωτηρία της ανθρωπότητας και
“θανατώνει”,
δηλαδή αποσύρει οριστικά την εστίασή του
από την ατομική του προσωπικότητα
για να αποκαλύψει τον Θεϊκό του Σπινθήρα,

“χαμένος είναι και βρέθηκε, νεκρός, αλλά πάλλεται από ζωή”.

Επίσης
• έχει αποκτήσει όραμα για το τι πρέπει να κάνει.
Γίνεται παγκόσμιος σωτήρας.





Η ΕΝΝΟΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ
Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ


Την έννοια του παγκόσμιου σωτήρα
την έχουμε συνδέσει με
την ιδέα μεμονωμένων Οντοτήτων όπως
ο Χριστός, ο Βούδας,
που έξω από τον οίκο του Πατρός, καλούνται
από την ανάγκη της ανθρωπότητας
για να πραγματώσουν ένα μεγάλο Έργο:
• να αγκυροβολήσουν τα πνευματικά νήματα στον πλανήτη
και
• να διδάξουν στους ανθρώπους την πνευματική ύπαρξη.

Αυτό υπήρξε αναγκαίο στο παρελθόν
Επειδή η ανθρωπότητα
ήταν πολωμένη στο αστρικό και
το νοητικό της ήταν ελάχιστα ανεπτυγμένο.
Έτσι η καθοδήγηση μπορούσε να γίνει μόνο από το φυσικό πεδίο.

Τα πνευματικά νήματα όμως είναι πλέον εδώ.
Η διδαχή έχει δοθεί.
η σωτηρία της ανθρωπότητας δεν εξαρτάται από
την εμφάνιση μιας οντότητας που θα την οδηγήσει σαν άβουλο
παιδί από το χέρι.

Εξαρτάται από
• την ικανότητά της να
ΑΝΑΡΡΙΧΗΘΕΙ πάνω στα νήματα
• την προετοιμασία της να
ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ
αυτή τη φορά με τις Μεγάλες Οντότητες.
Σήμερα, για πρώτη φορά στην ιστορία της,
η ανθρωπότητα,
εμφανίζεται στα Εσωτερικά Πεδία ως οντότητα με
• επαρκώς ανεπτυγμένο νοητικό
• ικανά έτοιμους φορείς
• έντονη ανταπόκριση στην ψυχική παρόρμηση
• ένα ομαδικό, μαζικό κοινό αίτημα:
την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου,
ενός πνευματικού κόσμου επί της Γης.

Η ανθρωπότητα είναι πλέον έτοιμη ΣΑΝ ΣΥΝΟΛΟ
να αρχίσει
να εκπληρώνει συνειδητά το έργο της:
Το έργο του συνδετικού κρίκου
μεταξύ υπερανθώπινων και υπανθρώπινων βασιλείων και
να προετοιμάσει τις συνθήκες
για την έλευση του πέμπτου Βασιλείου,
των ψυχών, στη Γη.



Ποιο είναι το έργο μας ως ανθρωπότητα;
1. Να γίνουμε σταθερά σημεία Φωτός και Αγάπης
συνδεδεμένα οριστικά με τον Πνευματικό Κόσμο.
2. Να εδραιώσουμε ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
3. Να μεταβιβάσουμε πνευματική ενέργεια
στα κατώτερα βασίλεια για να ανυψωθούν.

Στα εσωτερικά πεδία η ανθρωπότητα
θα καταστεί οντότητα με
• ομαδική ψυχή
• συλλογική συνείδηση
• κοινό πνευματικό στόχο και
• συντονισμένους φορείς.

Θα είναι ένα ενεργειακό κέντρο Φωτός πάνω
στον πλανήτη που
θα συνεργάζεται συνειδητά για το Θείο Σχέδιο.

Στο εξωτερικό πεδίο, η εδραίωση
ορθών ανθρώπινων σχέσεων
θα επιφέρει αναπόφευκτα την διαμόρφωση
ενός νέου πολιτισμού,
μιας νέας συλλογικής κοινωνίας.

Μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται
• στην κοινωνική ισότητα
• στον σεβασμό
• στην ελευθερία
• στην ορθή εκπαίδευση
• στην ίση κατανομή του πλούτου.

Η εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων
είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες
που θα επιτρέψει την Εξωτερίκευση του ομίλου
του Χριστού,
της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας και,
την Επανεμφάνιση του Χριστού.

Ο όρος “ορθές ανθρώπινες σχέσεις”
δεν σημαίνει μόνο
“ορθές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων”
σημαίνει και
“ορθές σχέσεις του ανθρώπου στην τριπλή του υπόσταση”:
• ως πνευματικό ον που έχει αδιάσπαστη ζωή στα εσωτερικά πεδία
• ως ψυχή σε ενσάρκωση που έργο της είναι να πνευματικοποιήσει την ύλη και
• ως διαβιβαστή πνευματικής ενέργειας στα κατώτερα βασίλεια.


Άρα αφορά στην ανθρωπότητα ως φυλή
στην τριπλή της υπόσταση:
• ως πνευματική οντότητα που συμμετέχει
στο ευρύτερο Σχέδιο
• ως ενεργειακό κέντρο του πλανήτη που μεταφέρει και
συγκρατεί την πνευματική ενέργεια σε αυτόν,
με σκοπό
να γειώσει το Βασίλειο του Θεού στη Γη
• ως εστία Φωτός από την οποία παραλαμβάνουν
τα κατώτερα βασίλεια για να συνεχίσουν την εξέλιξή τους.

Πως θα επιτύχουμε το έργο μας;

• Κάνοντας την θεωρία όσων μας έχουν δοθεί
ουσιαστική πράξη.
• Ανταποκρινόμενοι στον κραδασμό
του σταδιακά αφυπνιζόμενου Θεϊκού Σπινθήρα εντός μας.
• Αντιλαμβανόμενοι ότι
o ο ατομικισμός και
o η χωριστικότητα
πρέπει να δώσουν την θέση τους
o στην ομαδική συνείδηση
o στην ενότητα
o στην συνεργασία
• Σεβόμενοι
o την ίδια μας την ψυχή
o τους άλλους
o το περιβάλλον.

Στο βιβλίο
“Η Επανεμφάνιση του Χριστού” αναφέρεται:

“Το σημείο της Απόφασης,
όπως ονομάζεται σε όλους
τους Ιεραρχικούς κύκλους,
έφθασε κατά την περίοδο μεταξύ της Πανσελήνου του Ιουνίου
1936 και της Πανσελήνου του Ιουνίου 1945.
Κατέληξε στην Απόφαση, στο να επανεμφανισθεί
ο Χριστός, ή να επιστρέψει στην ορατή παρουσία πάνω στη Γη,
το δυνατό ταχύτερο και σημαντικά ενωρίτερα από ό,τι είχε σχεδιαστεί.

Είναι αληθινά σπουδαίο πράγμα να κατανοήσεις
ότι η ανθρωπότης μπορούσε τόσο σημαντικά
να επηρεάσει τον χρόνο και τον τρόπο
της επανεμφανίσεως το Χριστού
με μια αλλαγή της δεκτικότητάς της.

Επανειλημμένως μας λένε ότι μόνο η ανθρωπότης
μπορούσε να καθορίσει αυτά τα σημεία.
Εδώ είναι μια δραματική στιγμή της δύναμης και
της υπευθυνότητας της ανθρωπότητας,
να επισπεύσει την εξελικτική πορεία”.




Πηγές:
“Εσωτερική Αστρολογία” Α.Α. Μπέΐλη
“Οι Αθλοι του Ηρακλή” Α.Α. Μπεΐλη
“Η συμφωνία του Ζωδιακού” Τορκόμ Σαραΐνταργιάν.