Στην Πανσέληνο κάθε μηνός επικαλούμαστε τις Πνευματικές Ενέργειες. Τις εφελκύουμε και τις διοχετεύουμε στον πλανήτη και στην Ανθρωπότητα με Θέληση-για-το-Καλό.
Στην Πανσέληνο κάθε μηνός επικαλούμαστε τις Ηλιακές Ενέργειες. Τις εφελκύουμε και τις διοχετεύουμε στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα με Θέληση για το Καλό.
7.30΄ – 9.30΄ μ.μ. Μόνο κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης
Η ώρα της πανσελήνου είναι η περίοδος που οι πνευματικές ενέργειες με μοναδικό τρόπο γίνονται προσιτές και επιτρέπουν μια στενότερη σχέση μεταξύ Ιεραρχίας και ανθρωπότητας.
Οι ενέργειες που εισρέουν μεταφέρουν αντίστοιχα τις ιδιαίτερες ποιότητες του αστερισμού που δεσπόζει τον κάθε μήνα.
Καθώς συνακόλουθα ασκούν επίδραση σε όλη την ανθρωπότητα, περνούν ¨θείες ιδιότητες¨ στην συνείδηση του ανθρώπου.
Ως ζηλωτές και μαθητές, επιδιώκουμε να διοχετεύσουμε αυτή την πνευματική ροή, στις διάνοιες και στις καρδιές των ανθρώπων και έτσι να δυναμώσουμε τον δεσμό ανάμεσα στο ανθρώπινο βασίλειο και το βασίλειο του Θεού.
Οι ηλιακές ενέργειες που κατακλύζουν τον πλανήτη μας αυτήν την χρονική περίοδο είναι χρωματισμένες με τις ιδιαίτερες ποιότητες του ζωδίου του Κριού.
Όταν ο Ήλιος εισέρχεται στο ενεργειακό πεδίο του Κριού, υπάρχει ένας τέλειος συγχρονισμός ανάμεσα στον Κριό, τον Ήλιο, τον Άρη, τον Ερμή και τη Γη. Αυτός ο συγχρονισμός παρουσιάζει ένα ηλεκτρικό σύστημα μέσω του οποίου η ενέργεια του Κριού μεταδίδεται σ` όλα τα βασίλεια της φύσης.
Η διανομή της ενέργειας του Κριού συνεχίζεται μέσω των προχωρημένων Διδασκάλων, των μαθητών Τους, και αφιερωμένων ομάδων εξυπηρετητών.
ΣΤΟΙΧΕΙΟ: Σημείο Πυρός. ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Απαρχή – Έναρξη. Η θέληση ή η δύναμη αυτοεκφράζεται δια των μεγάλων δημιουργικών διαδικασιών. Αρχικά οι δραστηριότητες κατευθύνονται προς την υλική πλευρά της ζωής και αργότερα προς την πνευματική. ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ: Εξωτερικός ο Άρης, εσωτερικός ο Ερμής. ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: Ζυγός σημείο του αέρα. ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: «Ας αναζητηθεί και πάλι η μορφή» ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ: «Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ»
Το σημείο του Κριού είναι το πρώτο σημείο του Ζωδιακού. Από το σημείο αυτό ο μεγάλος τροχός, αρχίζει την κυκλική του περιστροφή. Είναι το σημείο της ενάρξεως και από κοσμική έννοια είναι το σημείο της δημιουργίας.
Στην ζωή του ανθρώπινου όντος, σημειώνει την απαρχή της πρώτης υποκειμενικής και λανθάνουσας συνείδησης της ύπαρξης του και το ξεκίνημα στο κύκλο της εμπειρίας. « Ας αναζητηθεί η μορφή» είναι ο βασικός τόνος.
Στη ζωή του ζηλωτή για μαθητεία υπονοεί την περίοδο του αναπροσανατολισμού και το ξεκίνημα της ενσυνείδητης προσπάθειας για να βαδίσει την εξελικτική ατραπό που θα τον απελευθερώσει από την ύλη και θα τον βγάλει έξω από το ανθρώπινο βασίλειο. Θα τον καταστήσει ικανό να μεταφερθεί στο πέμπτο βασίλειο το βασίλειο του Θεού.
AΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ: ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΜΗΔΗ.
Στον Κριό ο Ηρακλής πραγματοποιεί τον πρώτο του άθλο. Ο γιος του Άρη, ο ξακουστός Διομήδης, κυβερνούσε μια χώρα, όπου ανάτρεφε άλογα και πολεμικές φοράδες. Άγρια ήταν τα άλογα και θηριώδεις οι φοράδες. Οι άνθρωποι έτρεμαν στο άκουσμά τους, γιατί σκότωναν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους και γιατί γεννούσαν όλο και πιο άγρια και κακοποιά άλογα. Στον Ηρακλή ανατέθηκε να συλλάβει τα άλογα αυτά και να σταματήσει τις κακές τους πράξεις.
Με κραυγές θριάμβου ο Ηρακλής εισόρμησε τρέχοντας μέσα από την πρώτη πύλη, γεμάτος πίστη και σιγουριά για το έργο του. Είχε μαζί του τον πολυαγαπημένο του φίλο Άβδηρο, που πάντα τον ακολουθούσε όπου και εάν πήγαινε.
Και οι δύο μαζί παγίδεψαν τα άλογα και τα έδεσαν. Ο Ηρακλής ένιωσε τόσο περήφανος για το κατόρθωμά του, που θέλησε να δείξει την νίκη του στον Διομήδη. Ανέθεσε στο Άβδηρο να κρατά τα αφηνιασμένα άλογα από τα γκέμια και προχώρησε μπροστά. Ο Άβδηρος όμως ήταν πολύ αδύναμος και μόλις ο Ηρακλής έστρεψε την πλάτη του, αυτά σκότωσαν τον Άβδηρο και δραπέτευσαν.
Σοφότερος, φοβισμένος, ταπεινωμένος και αποθαρρημένος ο Ηρακλής, ξαναγύρισε στο έργο του, ξανάπιασε τα άγρια άλογα και τα οδήγησε μέσα από την πύλη.
Ο Δάσκαλος έστειλε τα άλογα σε τόπο ειρήνης για να εξημερωθούν και ο λαός αυτής της χώρας ζητωκραύγασε τον Ηρακλή σαν σωτήρα και λυτρωτή. Ο άθλος περατώθηκε αλλά με άσκημο τρόπο.
ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ.
Ο πρώτος άθλος αρχίζει με μερική αποτυχία, όπως συμβαίνει συχνά με τον ορμητικό αλλά άπειρο ζηλωτή. Στον Ηρακλή δόθηκε αρχικά η συμβουλή να ελέγξει τις σκέψεις του και με την βοήθεια του φίλου του τις έλεγξε. Ο Ηρακλής συμβολίζει την ψυχή και ο Άβδηρος τη προσωπικότητα. Το άλογο αντιπροσωπεύει την διανοητική δραστηριότητα. Οι νεαρές φοράδες δείχνουν την θηλυκή όψη του νου γιατί γεννούν τις ιδέες, τις θεωρίες και τις νοητικές συλλήψεις. Εδώ συμβολίζεται η μορφή-σκέψη, προς την οποία ρέπει ο νους, ενσωματώνοντας ιδέες που έχουν συλληφθεί και οι οποίες όταν εκπορεύονται από τον κατώτερο νου, ερημώνουν και καταστρέφουν, όμως δημιουργούν και σώζουν όταν προέρχονται από την ψυχή.
Ο εξωτερικός κυβερνήτης του ζωδίου αυτού είναι ο Άρης, ο Θεός του πολέμου και έτσι ο Ηρακλής με πνεύμα στρατευμένου πρωτοπόρου, αρχίζει το έργο του στο νοητικό πεδίο και παίρνει τη θέση του σαν πολεμιστής. Ο εσωτερικός όμως Κυβερνήτης είναι ο Ερμής, που φωτίζει το νου και μεσολαβεί μεταξύ της ψυχής και της προσωπικότητας.
«Προχωρώ και από το πεδίο του νου κυβερνώ» είναι ο βασικός τόνος για τον μαθητή γιατί το πρώτο πράγμα που καλείται να κάνει ο μαθητής πάνω στην εξελικτική ατραπό είναι να ελέγξει το νου.
Κάθε αρχάριος πρέπει να μάθει την τεράστια δύναμη που χειρίζεται νοητικά και το ύψος της βλάβης που μπορεί να προξενήσει στο περιβάλλον του, με τις νεογέννητες φοράδες του νοητικού του. Επί αιώνες οι νεαρές φοράδες, ανάθρεψαν πολεμικά άτια και με την σφαλερή σκέψη, την εσφαλμένη λαλιά και τις λανθασμένες ιδέες, ερήμωσαν την ύπαιθρο.
Ο Ηρακλής – ψυχή μετά την αρχική αποτυχία του, καταπιάστηκε με το πρόβλημα της εσφαλμένης σκέψης και με την βοήθεια του Διδασκάλου, την κυριάρχησε.
Αργότερα στο σημείο του Τοξότη, όταν ο άνθρωπος γίνεται προσηλωμένος ζηλωτής, σκοτώνει τις ανθρωπόμορφες όρνιθες, και μόνο τότε πετυχαίνει πραγματικά πλήρη έλεγχο της πορείας των σκέψεων του.
Έχει λεχθεί πως ο Κριός κυβερνά την κεφαλή ή τον νου. Είναι συνεπώς το ζωδιακό σημείο του στοχαστή και γι` αυτό είναι ένα πανίσχυρο νοητικό σημείο. Όλα τα ξεκινήματα έχουν την προέλευσή τους στο νοητικό πεδίο και στο νου του δημιουργού, είτε αυτός είναι Θεός που δημιουργεί κόσμους, είτε είναι άνθρωπος που δημιουργεί ανθρώπινα έργα.
Ο ζηλωτής αρχίζει τους άθλους του όταν γίνει αληθινά στοχαστής, ελέγχει τις σκέψεις του και προχωρεί με πλήρη επίγνωση για να ενεργήσει ως ρυθμιστής του πεπρωμένου του.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ
Η πανσέληνος στο Κριό, που ονομάζεται και εορτή του Πάσχα, είναι μια από τις τρεις μείζονες πνευματικές εορτές, μαζί με την εορτή του Βεζάκ (πανσέληνος στον Ταύρο), και την εορτή της ανθρωπότητας (πανσέληνος στους διδύμους). Είναι αφιερωμένη στον Αναστάντα Χριστό και ονομάζεται επίσης φεστιβάλ της Ανάστασης γιατί είναι η εορτή του αναστηθέντος ζωντανού Χριστού, του Δασκάλου της ανθρωπότητας και Κεφαλής της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας.
Εκείνη την ημέρα η Πνευματική Ιεραρχία, την οποία Εκείνος καθοδηγεί και κατευθύνει, αναγνωρίζεται, και η φύση της αγάπης του θεού υπογραμμίζεται.
Η ενέργεια του Κριού είναι πύρινη και αυτή φορτίζει και διεγείρει τον Πνευματικό Σπινθήρα που βρίσκεται μέσα σ` όλες τις μορφές και τις προκαλεί να προχωρήσουν και να προοδεύσουν.
Η Ανάσταση είναι η προοδευτική εξέλιξη του Σπινθήρα, είναι η ατραπός της επιστροφής του Σπινθήρα στον Οίκο.
Μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ο Σπινθήρας που είναι μια φλόγα ηλεκτρική, αόρατη και δημιουργική, η φλόγα της ζωής.
Είναι μια ακτίνα του Ήλιου του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου που έδωσε την γέννηση σ` όλη την δημιουργία.
Για την Αρχαία Σοφία ο άνθρωπος είναι μια ακτίνα που ακτινοβολήθηκε από τον κεντρικό Πνευματικό Ήλιο.
Για εκατομμύρια χρόνια ο Σπινθήρας ταξιδεύει από το ένα βασίλειο της φύσης στο άλλο. Μέσα στο πρώτο βασίλειο το ορυκτό, ο σπινθήρας παλεύει και εργάζεται σκληρά για να καταστρέψει τους υλικούς περιορισμούς και να εισέλθει στο δεύτερο βασίλειο της φύσης το φυτικό. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται στο φυτικό βασίλειο καθώς και στο ζωικό, μέχρι που ο σπινθήρας να φτάσει, στο τέταρτο βασίλειο το ανθρώπινο.
Στο ανθρώπινο βασίλειο πλέον, η πρόοδος του πνεύματος δεν είναι αυτόματη ή ασυνείδητη. Η διαδικασία της ανάστασης πρέπει να συνεχιστεί συνειδητά με την βοήθεια του εσωτερικού οδηγού.
Μερικές ανθρώπινες υπάρξεις αγωνίστηκαν, μόχθησαν, υπηρέτησαν και θυσιάστηκαν για πολύ καιρό και εισήλθαν στο πέμπτο βασίλειο, το βασίλειο των ψυχών, μέσω του οποίου έχουν περάσει όλες οι Μεγάλες Οντότητες, όπως ο Χριστός και ο Βούδας.
Η ατραπός της Ανάστασης δεν σταματά εκεί αλλά συνεχίζεται στο έκτο και μετά στο έβδομο βασίλειο.
Μέσω του έβδομου βασιλείου ο σπινθήρας ανασταίνεται από το Κοσμικό φυσικό πεδίο, και η ατραπός της ανάστασης συνεχίζεται μέχρι που ο Σπινθήρας, η Ακτίνα του Κεντρικού Πνευματικού Ήλιου να επιστρέψει στην πηγή του.
Η ενέργεια του Κριού διεισδύει μέσα σε κάθε κοιμώμενη ακτίνα, την κτυπά και την αφυπνίζει και την κάνει να προχωρήσει στο ταξίδι της πίσω στον Οίκο.
Η Ανάσταση είναι η πρόοδος κάθε φλόγας από ένα βασίλειο στο επόμενο, από ένα επίπεδο σε ένα υψηλότερο.
Η ίδια η εξέλιξη είναι μια μεγάλη διαδικασία Ανάστασης, που στην διάρκειά της,το πνεύμα μέσα στην ύλη σπάζει τους περιορισμούς του και εκφράζεται σαν ζωή, ευαισθησία, συνείδηση, επίγνωση και θέληση.
Όλη αυτή η διαδικασία της Ανάστασης μέσα στα κατώτερα βασίλεια πρέπει να επαναληφθεί μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Όπως ο Σπινθήρας φυλακίστηκε στο ορυκτό βασίλειο, έτσι και εμείς φυλακιστήκαμε στο σώμα μας. Νομίζουμε ότι είμαστε το σώμα μας και έχουμε ταυτιστεί με την μορφή. Μέσω της Ανάστασης και με την διαδικασία της αυτοπραγμάτωσης, απελευθερωνόμαστε από αυτήν την παγίδα και εισερχόμαστε στο συναισθηματικό επίπεδο συνείδησης.
Μέσα στη ζούγκλα του συναισθηματικού πεδίου ο άνθρωπος βιώνει συμπάθειες και αντιπάθειες, αρνητικά συναισθήματα, θυμαπάτες, και συναισθηματικές θύελλες. Αφού απελευθερωθεί από τις συναισθηματικές ταυτίσεις, ο άνθρωπος εισέρχεται στο νοητικό πεδίο, όπου εγκλωβίζεται στα δίκτυα της χωριστικότητας, της υπερηφάνειας, της ματαιοδοξίας, του εγωισμού, ώσπου το Πνευματικό Πυρ σπάει τους τοίχους της φυλακής αυτής και εισέρχεται σε ένα νέο πεδίο επίτευξης.
Η Ανάσταση είναι η διαδικασία δόμησης γεφυρών από ένα βασίλειο σε ένα άλλο, από ένα πεδίο σε ένα υψηλότερο πεδίο.
Η γέφυρα που εμείς τώρα δομούμε είναι η γέφυρα ανάμεσα στην προσωπικότητα και την ψυχή ή η γέφυρα ανάμεσα στο τέταρτο βασίλειο και στο πέμπτο. Αυτή ονομάζεται γέφυρα του Ουράνιου Τόξου ή Ανταχάρανα και είναι μια γραμμή ηλεκτρομαγνητικής επικοινωνίας ανάμεσα στον κατώτερο νου και την ψυχή ή είναι ένας αγωγός ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου.
Μέσω αυτής της γέφυρας ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί «από το σκοτάδι στο φως, από το απατηλό στο πραγματικό, από τον θάνατο στην αθανασία». Θα δομήσουν αυτήν την γέφυρα όσοι εργάζονται για να κυριαρχήσουν τις τάσεις και τις παρορμήσεις τους , τις θυμαπάτες και τις πλάνες τους.
Η μετάβαση από το ένα πεδίο στο άλλο δεν θα δημιουργήσει κανένα χάσμα μέσα στη συνείδηση αυτών που χτίζουν την συνέχεια της συνείδησής τους, γιατί η Ανάσταση δεν είναι φυγή αλλά είναι κυριαρχία των επιπέδων που αφήσαμε πίσω. Μόλις η γέφυρα χτιστεί κυριαρχείται ο φόβος γιατί κυριαρχείται ο θάνατος. Οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο γιατί αγαπούν υπερβολικά αυτό που είναι υλικό και απεχθάνονται να χάνουν την επαφή με την μορφική όψη της φύσης.
Η ανάσταση του πνεύματος είναι επίσης μια πορεία δύο δρόμων: • καταστροφή και • δόμηση. Το πνεύμα πρέπει ν` απλωθεί και να αυτοαποκαλυφθεί. Αυτή η επέκταση και η αποκάλυψη δεν είναι δυνατή, εάν η μορφή μέσα στην οποία είναι το πνεύμα περιορισμένο, δεν καταστραφεί. Η μορφή μπορεί να είναι φυσική, συναισθηματική, νοητική ή ανώτερη αιθερική. Η καταστροφή όμως της μορφής γίνεται ταυτόχρονα με την δόμηση νέων μορφών.
Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως στη Νέα Εποχή οι έννοιες του θανάτου, της υποκατάστασης και της θυσίας, θα αντικατασταθούν από τις έννοιες της ανάστασης, της πνευματικής ενότητας και της υπηρεσίας, έτσι που ένας καινούργιος τόνος θα μπει στην ανθρώπινη ζωή, φέρνοντας ελπίδα, χαρά, δύναμη και ελευθερία.
Είναι λοιπόν το ζωδιακό τούτο σημείο, το σημείο των ισχυρών και δυναμικών ωθήσεων που θα μας καταστήσει ικανούς να κάνουμε ένα καινούργιο πέρασμα μέσα από τα μυστήρια της δημιουργίας.
Έτσι σ` αυτήν την πανσέληνο, μέσω του διαλογισμού μας, ας συνεργαστούμε με τις αναστάσιμες ενέργειες, και ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην Νέα Εποχή της Ανάστασης.
Πηγές: ΄Εσωτερική Αστρολογία΄ Α.Α. Μπέϊλη ΄Οι Άθλοι του Ηρακλή΄ Α.Α. Μπέϊλη ΄Η Συμφωνία του Ζωδιακού΄ Τορκόμ Σαραϊνταργιάν.
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ Προχώρει προς την ύλη
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ Εγκαταλείπω τον Οίκο του Πατρός μου και γυρίζοντας πίσω σώζω
ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ Τα βόδια του Γηριόνη
Οι ενέργειες της Πανσελήνου των Ιχθύων ενδυναμώνουν την ικανότητά μας να βάλουμε τέρμα σε παλιές • συνήθειες • αντιλήψεις και • πράξεις που μας εγκλωβίζουν. Μας ενδυναμώνουν να πάρουμε αποφάσεις που έως τώρα αναβάλλαμε ή για τις οποίες διστάζαμε, ώστε να εισέλθουμε σε μια νέα, ανώτερη σπείρα της εξελικτικής Ατραπού.
Γι΄αυτό οι Ιχθείς ονομάζονται ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ
Είναι επίσης το σημείο του θανάτου της προσωπικότητας, δηλαδή ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ
Η προσωπικότητα προέρχεται από τη λέξη προσωπείο. Είναι η μάσκα, το όργανο που χρησιμοποιεί η ψυχή για να • εκδηλωθεί στο φυσικό πεδίο • εκπέμψει τις ποιότητές της και να • πραγματώσει το έργο της
Πολλές φορές όμως, ταυτιζόμαστε με το προσωπείο αυτό, με τον ίδιο τρόπο που ένας ηθοποιός ταυτίζεται με τους ρόλους του.
Αφηνόμαστε στις επιθυμίες και στις διαθέσεις της προσωπικότητας, συχνά σε βάρος των ψυχικών μας ποιοτήτων.
Στο σημείο των Ιχθύων ο Χριστός έδωσε την εντολή “ Αγαπάτε αλλήλους”.
Η ανθρωπότητα ερμήνευσε αυτή την αγάπη ως συναίσθημα
Μια τέτοια αγάπη όμως, αστρικής φύσης, είναι περιορισμένη τόσο στο εύρος όσο και στην ποιότητά της Η συναισθηματική αγάπη μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε καλοί και ηθικοί, στοργικοί και δίκαιοι, “ανθρώπινοι”.
Η πραγματικότητα είναι όμως ότι αγκαλιάζει μόνο την μερίδα των ανθρώπων που μας είναι αρεστοί και αυτούς, όχι στην ολότητά τους.
Συνήθως αγαπάμε από αυτούς εκείνα τα κομμάτια τους που μας τροφοδοτούν στον φυσικό, αστρικό ή νοητικό μας φορέα.
Η αγάπη ως συναίσθημα εκδηλώνεται με • προσκόλληση • εγωισμό • κτητικότητα • ιδιοτέλεια
Πολλές φορές η συναισθηματική αγάπη μας κάνει να βοηθάμε την προσωπικότητα του άλλου να βγει από το πρόβλημά της, ακόμη και κλέβοντας του την ευκαιρία να μάθει, μέσα από την δοκιμασία, αυτό που έχει ανάγκη για να αφυπνιστεί ως πνευματικό όν και να εξελιχθεί.
Η αγάπη όμως για την οποία μίλησε ο Χριστός είναι απεριόριστη και περιεκτική.
Η πνευματική αγάπη αντιλαμβάνεται τους άλλους ως πνευματικές υπάρξεις που έχουν την δική τους διαδρομή και ποιοτική υλική εκδήλωση.
Μέσω της πραγματικής αγάπης έχουμε νοήμονα κατανόηση και εκτίμηση της βαθύτερης ανάγκης της ψυχής όλων των ανθρώπων, την σεβόμαστε και δρούμε σύμφωνα με αυτήν, ακόμα και αν τα κριτήρια της προσωπικότητάς μας διαφέρουν.
Η στάση μας και οι πράξεις μας έναντι των συνανθρώπων μας δεν διαφοροποιούνται ανάλογα με το αν τους συμπαθούμε ή όχι, ούτε και έχουμε την παράλογη απαίτηση από τον εαυτό μας να νιώσει το συναίσθημα της αποδοχής της στάσης και της πράξης του καθενός.
Η διάκριση του καλού και του κακού, καθώς και η απρόσωπη αποστασιοποίηση από τον άλλον, είναι ιδιότητες που εμπεριέχονται στην πνευματική αγάπη.
Ο Διδάσκαλος Θιβετανός δίνει τον ΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ στην “Μαθητεία στη Νέα Εποχή”:
“Η αγάπη δεν κάνει το αντικείμενο της αγάπης να νιώθει επιφανειακά άνετα. Η αγάπη είναι μακρόπνοη σοφία.
Επιδιώκει να διατηρεί ζωντανές στο αντικείμενο της αγάπης τις πνευματικές ευαισθησίες που εγγυώνται την ασφαλή πρόοδο. Περιφρουρεί, διεγείρει και προστατεύει. Αλλά δεν είναι προσωπικό ζήτημα.”
Για να δούμε τους άλλους ως ψυχές, πρέπει πρώτα απ΄ όλα να αναγνωρίσουμε τον δικό μας εαυτό ως ψυχή, να μπορούμε να διακρίνουμε τις βαθύτερες ψυχικές και πνευματικές ανάγκες μας και να υποτάσσουμε την προσωπικότητά μας στη ψυχική μας θέληση.
Η αγάπη ως ποιότητα δεν κάνει πάντα την προσωπικότητά μας να αισθάνεται άνετα κι ευχάριστα. Μπορεί οι αποφάσεις μας να είναι οδυνηρές για αυτήν.
Η αγάπη ως δράση είναι πάντα απελευθερωτική.
Η αγάπη που ωθεί σε αποτελεσματική δράση απαιτεί δουλειά Δουλειά με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πρέπει • να διώξουμε από πάνω μας οποιαδήποτε έκφραση o εγωισμού o επίκρισης o επιβολής o χωριστικότητας • να καλλιεργήσουμε o το σεβασμό o την μη προσκόλληση o την ανιδιοτέλεια o την απροσωπία
Και κυρίως την πνευματική εμπιστοσύνη που λέγει ότι “όπως εμείς…..έτσι και οι άλλοι…”
12ος ΆΘΛΟΣ ΤΑ ΒΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΗΡΙΟΝΗ
Μέσα στο ιερό Δώμα του Συμβουλίου, ο Μέγας Προεστός αποκάλυψε στον Διδάσκαλο την Θέλησή Του: “Χαμένος είναι και βρέθηκε νεκρός, αλλά πάλλετε από ζωή. Ο εξυπηρετητής γίνεται ο Σωτήρας και επιστρέφει στην κατοικία του”.
Ο Δάσκαλος κάλεσε τον Ηρακλή: “Ένας άθλος απομένει για να επιτευχθεί η απελευθέρωση.
Πήγαινε στον τόπο που ονομάζεται Ερύθεια, εκεί που είναι θρονιασμένη η Μεγάλη Πλάνη. Εκεί που ο Γηριόνης το τέρας με τις τρεις κεφαλές, Τα τρια σώματα και τα έξι χέρια είναι βασιλιάς. Εκεί κρατά παράνομα ένα κοπάδι σκούρα κόκκινα βόδια.
Το κοπάδι αυτό πρέπει να το οδηγήσει στην Ιερή μας Πόλη.
Πρόσεχε τον Ευριτίωνα, τον βουκόλο Και τον δικέφαλο σκύλο του, τον Όρθρο”.
Ο Δάσκαλος χαμηλόφωνα του έδωσε μια συμβουλή: “Να επικαλεστείς την βοήθεια του Ήλιου”.
Ο Ηρακλής διαλογιζόταν για επτά μέρες, όταν ένα χρυσό δισκοπότηρο έπεσε πάνω στη γη, μπροστά στα πόδια του. Βαθιά μέσα του ήξερε ότι αυτό θα τον βοηθούσε να φτάσει ασφαλής στην Ερύθεια.
Φτάνοντας στο σημείο που βοσκούσαν τα βόδια, ο Όρθρος, ο σκύλος πρόβαλε απειλητικός και επιτέθηκε στον Ηρακλή. Εκείνος όμως τον έριξε κατά γης με ένα αποφασιστικό χτύπημα. Ο Ερυτίωνας, ο βουκόλος τρομαγμένος ικέτευσε τον Ηρακλή να τον λυπηθεί. Και ο Ηρακλής το έκανε.
Τότε όμως εμφανίστηκε ένα σκούρο σύννεφο που ερχόταν καταπάνω του. Ήταν ο Γηρυόνης που μανιασμένος όρμηξε πάνω στον Ηρακλή.
Ο Ηρακλής με το τόξο του χτύπησε το τέρας με τόση ορμή Ώστε διαπεράστηκαν και τα τρία σώματά του και το σκότωσε.
Έπειτα πήρε τα βόδια και τα οδήγησε στην Ιερή Πόλη.
Το έργο ήταν δύσκολο γιατί πολλές φορές κάποιο από αυτά απομακρυνόταν και έπρεπε να το αναζητήσει.
Στον δρόμο της επιστροφής σταματούσε και ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΖΥΓΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Κάποτε έχανε τον δρόμο του άλλα πάντα γύριζε πίσω και τον συνέχιζε, ώσπου έφτασε πίσω στην Ιερή Πόλη.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ
Τα κόκκινα βόδια συμβολίζουν τις κατώτερες επιθυμίες που κρατούν δέσμια την ανθρωπότητα στην ύλη.
Οι επιθυμίες αυτές πρέπει • να ανυψωθούν μέσα στο χρυσό Δισκοπότηρο της Καρδιάς (το Ιερό Γκράαλ) και • να αφιερωθούν στην Ιερή Πόλη, στο πνευματικό Βασίλειο.
Τα βόδια-επιθυμίες φρουρούνται από ένα βουκόλο που αντιπροσωπεύει το νου και έναν σκύλο με δύο κεφάλια που αντιπροσωπεύει την όψη ύλη και την κατώτερη ψυχική φύση.
Βλέπουμε ότι ο Ηρακλής σκοτώνει τον σκύλο, δηλαδή στερεί από τις δύο αυτές όψεις κάθε δύναμη, αλλά δεν σκοτώνει τον βουκόλο, τον νου.
Αυτό συμβαίνει γιατί ο νους έχει δύο όψεις: Την ανώτερη και την κατώτερη.
Η κατώτερη όψη ή συγκεκριμένος νους είναι η όψη που χρησιμοποιούμε για να διεκπεραιώνουμε αποτελεσματικά τις καθημερινές μας λειτουργίες.
Η ανώτερη όψη του, ή ανώτερος νους, λειτουργεί ως • πλακέτα εγγραφής • διερμηνέας και • διαβιβαστής πνευματικής ενέργειας.
Διατηρώντας το νου μας σταθερά στο φως, γινόμαστε διαβιβαστές πνευματικής ενέργειας για ολόκληρη την ανθρωπότητα και τα κατώτερα βασίλεια.
Αυτό είναι και το έργο της ανθρωπότητας που πολλοί το αγνοούμε.
Όπως ο Ιησούς γίνεται μεταβιβαστής Φωτός στους ανθρώπους, έτσι και η ανθρωπότητα ως σύνολο με τον νου όλων να διατηρείται σταθερά στο Φως, μεταβιβάζει στα κατώτερα βασίλεια • το ζωικό, • το φυτικό και • το ορυκτό, εκείνη την πνευματική ενέργεια που θα τα εξελίξει.
Είμαστε τόσο βυθισμένοι στα προβλήματά μας που συνήθως ξεχνάμε την ευρύτερη έννοια της εξέλιξης και χάνουμε την νοήμονα συμμετοχή μας στα σύγχρονα βήματα της εξελικτικής διαδικασίας.
Η εξέλιξη είναι και θα είναι πάντα αποτέλεσμα ενότητας και ομαδικής συνεργασίας.
Γι΄αυτό και το κριτήριο της εξέλιξής μας είναι η αύξηση και η εκλέπτυνση της ικανότητας να υπηρετούμε, να προσφέρουμε και όχι το τι συσσωρεύουμε για τους εαυτούς μας.
Ακόμη και οι πνευματικές μας επιτεύξεις είναι ανώφελες και επί της ουσίας ανύπαρκτες, αν δεν διοχετεύονται μέσα στο Σχέδιο το Κόσμου.
Ακόμη και στην καθημερινότητά μας ποτέ δεν αποκαλούμε εξελιγμένο έναν άνθρωπο, όσες ικανότητες, γνώσεις, πλούτο κι αν έχει ΑΝ αυτά τα χρησιμοποιεί μόνο προς όφελός του.
Ο Ηρακλής είναι ο άνθρωπος που παρά τα λάθη του, ως ένα ειλικρινά σοβαρό όν, με νοημοσύνη και επίγνωση δε σταματά να αγωνίζεται προς το Φως.
Από τον 1ο έως τον 10ο άθλο έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπικότητά του, υποβάλλεται συνειδητά σε πειθαρχία, την εξαγνίζει και σταδιακά αναλαμβάνει τα ηνία του φυσικού, αστρικού και νοητικού του φορέα.
Μέσα από τις δοκιμασίες ανακαλύπτει τις αδυναμίες του και στην προσπάθειά του να εκπληρώσει τους άθλους, ενεργοποιεί τις πνευματικές του ιδιότητες.
Ο 11ος άθλος στον Υδροχόο, ο καθαρισμός των στάβλων του Αυγεία που συμβολίζει την κάθαρση της ανθρωπότητας, είναι ο πρώτος άθλος του Ηρακλή που δεν αφορούσε την ατομική του εξέλιξη, αλλά στην υπηρεσία προς την ανθρωπότητα.
Έχοντας συντονίσει την προσωπικότητα με την ψυχή μπορεί να κατευθύνει ορθά τις δυνάμεις της ζωής που περνούν μέσα από τον ίδιο για το καλό της ανθρωπότητας. Γίνεται δηλαδή ένας εξυπηρετητής της ανθρωπότητας.
Στον 12ο άθλο στους Ιχθείς • έχει πλέον κατανοήσει την βαθιά ανάγκη για την σωτηρία της ανθρωπότητας και “θανατώνει”, δηλαδή αποσύρει οριστικά την εστίασή του από την ατομική του προσωπικότητα για να αποκαλύψει τον Θεϊκό του Σπινθήρα,
“χαμένος είναι και βρέθηκε, νεκρός, αλλά πάλλεται από ζωή”.
Επίσης • έχει αποκτήσει όραμα για το τι πρέπει να κάνει. Γίνεται παγκόσμιος σωτήρας.
Η ΕΝΝΟΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Την έννοια του παγκόσμιου σωτήρα την έχουμε συνδέσει με την ιδέα μεμονωμένων Οντοτήτων όπως ο Χριστός, ο Βούδας, που έξω από τον οίκο του Πατρός, καλούνται από την ανάγκη της ανθρωπότητας για να πραγματώσουν ένα μεγάλο Έργο: • να αγκυροβολήσουν τα πνευματικά νήματα στον πλανήτη και • να διδάξουν στους ανθρώπους την πνευματική ύπαρξη.
Αυτό υπήρξε αναγκαίο στο παρελθόν Επειδή η ανθρωπότητα ήταν πολωμένη στο αστρικό και το νοητικό της ήταν ελάχιστα ανεπτυγμένο. Έτσι η καθοδήγηση μπορούσε να γίνει μόνο από το φυσικό πεδίο.
Τα πνευματικά νήματα όμως είναι πλέον εδώ. Η διδαχή έχει δοθεί. η σωτηρία της ανθρωπότητας δεν εξαρτάται από την εμφάνιση μιας οντότητας που θα την οδηγήσει σαν άβουλο παιδί από το χέρι.
Εξαρτάται από • την ικανότητά της να ΑΝΑΡΡΙΧΗΘΕΙ πάνω στα νήματα • την προετοιμασία της να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αυτή τη φορά με τις Μεγάλες Οντότητες. Σήμερα, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η ανθρωπότητα, εμφανίζεται στα Εσωτερικά Πεδία ως οντότητα με • επαρκώς ανεπτυγμένο νοητικό • ικανά έτοιμους φορείς • έντονη ανταπόκριση στην ψυχική παρόρμηση • ένα ομαδικό, μαζικό κοινό αίτημα: την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, ενός πνευματικού κόσμου επί της Γης.
Η ανθρωπότητα είναι πλέον έτοιμη ΣΑΝ ΣΥΝΟΛΟ να αρχίσει να εκπληρώνει συνειδητά το έργο της: Το έργο του συνδετικού κρίκου μεταξύ υπερανθώπινων και υπανθρώπινων βασιλείων και να προετοιμάσει τις συνθήκες για την έλευση του πέμπτου Βασιλείου, των ψυχών, στη Γη.
Ποιο είναι το έργο μας ως ανθρωπότητα; 1. Να γίνουμε σταθερά σημεία Φωτός και Αγάπης συνδεδεμένα οριστικά με τον Πνευματικό Κόσμο. 2. Να εδραιώσουμε ορθές ανθρώπινες σχέσεις. 3. Να μεταβιβάσουμε πνευματική ενέργεια στα κατώτερα βασίλεια για να ανυψωθούν.
Στα εσωτερικά πεδία η ανθρωπότητα θα καταστεί οντότητα με • ομαδική ψυχή • συλλογική συνείδηση • κοινό πνευματικό στόχο και • συντονισμένους φορείς.
Θα είναι ένα ενεργειακό κέντρο Φωτός πάνω στον πλανήτη που θα συνεργάζεται συνειδητά για το Θείο Σχέδιο.
Στο εξωτερικό πεδίο, η εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων θα επιφέρει αναπόφευκτα την διαμόρφωση ενός νέου πολιτισμού, μιας νέας συλλογικής κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται • στην κοινωνική ισότητα • στον σεβασμό • στην ελευθερία • στην ορθή εκπαίδευση • στην ίση κατανομή του πλούτου.
Η εδραίωση ορθών ανθρώπινων σχέσεων είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες που θα επιτρέψει την Εξωτερίκευση του ομίλου του Χριστού, της Πνευματικής Πλανητικής Ιεραρχίας και, την Επανεμφάνιση του Χριστού.
Ο όρος “ορθές ανθρώπινες σχέσεις” δεν σημαίνει μόνο “ορθές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων” σημαίνει και “ορθές σχέσεις του ανθρώπου στην τριπλή του υπόσταση”: • ως πνευματικό ον που έχει αδιάσπαστη ζωή στα εσωτερικά πεδία • ως ψυχή σε ενσάρκωση που έργο της είναι να πνευματικοποιήσει την ύλη και • ως διαβιβαστή πνευματικής ενέργειας στα κατώτερα βασίλεια.
Άρα αφορά στην ανθρωπότητα ως φυλή στην τριπλή της υπόσταση: • ως πνευματική οντότητα που συμμετέχει στο ευρύτερο Σχέδιο • ως ενεργειακό κέντρο του πλανήτη που μεταφέρει και συγκρατεί την πνευματική ενέργεια σε αυτόν, με σκοπό να γειώσει το Βασίλειο του Θεού στη Γη • ως εστία Φωτός από την οποία παραλαμβάνουν τα κατώτερα βασίλεια για να συνεχίσουν την εξέλιξή τους.
Πως θα επιτύχουμε το έργο μας;
• Κάνοντας την θεωρία όσων μας έχουν δοθεί ουσιαστική πράξη. • Ανταποκρινόμενοι στον κραδασμό του σταδιακά αφυπνιζόμενου Θεϊκού Σπινθήρα εντός μας. • Αντιλαμβανόμενοι ότι o ο ατομικισμός και o η χωριστικότητα πρέπει να δώσουν την θέση τους o στην ομαδική συνείδηση o στην ενότητα o στην συνεργασία • Σεβόμενοι o την ίδια μας την ψυχή o τους άλλους o το περιβάλλον.
Στο βιβλίο “Η Επανεμφάνιση του Χριστού” αναφέρεται:
“Το σημείο της Απόφασης, όπως ονομάζεται σε όλους τους Ιεραρχικούς κύκλους, έφθασε κατά την περίοδο μεταξύ της Πανσελήνου του Ιουνίου 1936 και της Πανσελήνου του Ιουνίου 1945. Κατέληξε στην Απόφαση, στο να επανεμφανισθεί ο Χριστός, ή να επιστρέψει στην ορατή παρουσία πάνω στη Γη, το δυνατό ταχύτερο και σημαντικά ενωρίτερα από ό,τι είχε σχεδιαστεί.
Είναι αληθινά σπουδαίο πράγμα να κατανοήσεις ότι η ανθρωπότης μπορούσε τόσο σημαντικά να επηρεάσει τον χρόνο και τον τρόπο της επανεμφανίσεως το Χριστού με μια αλλαγή της δεκτικότητάς της.
Επανειλημμένως μας λένε ότι μόνο η ανθρωπότης μπορούσε να καθορίσει αυτά τα σημεία. Εδώ είναι μια δραματική στιγμή της δύναμης και της υπευθυνότητας της ανθρωπότητας, να επισπεύσει την εξελικτική πορεία”.
Πηγές: “Εσωτερική Αστρολογία” Α.Α. Μπέΐλη “Οι Αθλοι του Ηρακλή” Α.Α. Μπεΐλη “Η συμφωνία του Ζωδιακού” Τορκόμ Σαραΐνταργιάν.
Ο Ηλιακός Διαλογισμός τελείται κάθε πανσέληνο και έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανθρωπότητα. Στην πανσέληνο σημειώνεται μία ευθυγράμμιση μεταξύ Γης, ΄Ηλιου και του Ζωδιακού Αστερισμού του εκάστοτε μηνός. Τότε είναι σαν να ανοίγεται μία θύρα που τον υπόλοιπο καιρό παραμένει κλειστή. Μέσω αυτής της θύρας, εισρέουν στον πλανήτη μας πνευματικές ενέργειες που εκπορεύονται από πολύ μακριά, ακόμη και πέρα από το ηλιακό μας σύστημα. Οι ενέργειες αυτές βοηθούν την ανθρωπότητα και όλο τον πλανήτη μας, όταν είμαστε προετοιμασμένοι να τις παραλάβουμε, μέσω του ηλιακού διαλογισμού, να τις συγκρατήσουμε, να τις συνθέσουμε, να τις αφομοιώσουμε και να τις κατευθύνουμε συνειδητά προς όλα τα βασίλεια της φύσης. Την ίδια στιγμή η ανθρωπότητα έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει την Ιεραρχία του Πλανήτη, κεφαλή της οποίας είναι ο Χριστός.
Ο ΄Ηλιος μας είναι αυτός που εισέρχεται στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ενός από τα σημεία του ζωδιακού και μεταβιβάζει την ενέργειά του στη Γη είτε δια μέσου των πλανητών που είναι κυβερνήτες αυτού του σημείου είτε απευθείας. Αυτός είναι ο λόγος που οι ημέρες της Πανσελήνου ονομάζονται "ημέρες ευκαιρίας".
Κάθε ζώδιο αντιπροσωπεύει συγκεκριμένες ποιότητες και όταν η ενέργειά του κατέρχεται στη γη μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτές τις ποιότητες με μεγαλύτερη ευκολία. Πρέπει επομένως να γνωρίζουμε ποιες ποιότητες θα προσεγγίσουμε, αφού θα μπούμε στην τροχιά τους και πώς θα τις διαχειριστούμε. Αυτός είναι και ο λόγος της μελέτης των άθλων του Ηρακλή που συμβολίζει τον εσωτερικά εξελισσόμενο άνθρωπο.
Κάθε πανσέληνος έχει τους δικούς της βασικούς τόνους ή φράσεις κλειδιά: Ο βασικός τόνος για το μέσο άνθρωπο είναι μία προειδοποίηση. Για τους μαθητές είναι μία πρόκληση και μία ενθάρρυνση.
ΗΛΙΑΚΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΧΟΟ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ: Παγκόσμια Υπηρεσία
ΙΔΙΟΤΗΤΑ: Θέληση για Υπηρεσία. Μετουσίωση της ατομικής συνείδησης σε ομαδική.
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ: «Ας κυβερνά η επιθυμία της μορφής.»
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ: «Είμαι το Ύδωρ της Ζωής, που χύνεται γι’ αυτούς που διψούν.»
ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ: Οι Στάβλοι του Αυγεία
Ο αστερισμός του Υδροχόου έχει σήμερα εξαιρετική σπουδαιότητα για το ηλιακό μας σύστημα, γιατί είναι το ζώδιο στο οποίο κατευθύνεται γοργά ο Ήλιος μας και η επιρροή του αυξάνει σε ορμή και δυναμικότητα με κάθε δεκαετία που περνά.
Επειδή ότι συμβαίνει στην έκφραση του φυσικού πεδίου, οφείλεται στις υποκειμενικές δυνάμεις, είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις μεταβολές που συντελούνται τώρα στην πλανητική μας ζωή και σ’ όλα τα βασίλεια της φύσης. Πρόκειται για ζώδιο του αέρα, και γι` αυτό η επιρροή του είναι διάχυτη και διαπερνά τα πάντα.
Ο Ήλιος μας χρειάζεται 25.000 χρόνια για μια πλήρη περιστροφή γύρω από το Μεγάλο Ζωδιακό. Τώρα βρισκόμαστε στο τέλος του κύκλου του ζωδίου των Ιχθύων, ενώ ταυτόχρονα έχει αρχίσει η ολοένα εντονότερη επιρροή του ζωδίου του Υδροχόου. Η Υδροχοϊκή εποχή είναι μαζί μας με την έννοια ότι εισερχόμαστε σ’ αυτή και οι Ιχθυακές δυνάμεις υποχωρούν γοργά.
Υπάρχει η φράση στην Καινή Διαθήκη, “έως συντελείας του αιώνος”. Εκείνο που πραγματικά εννοείται είναι ότι το ζώδιο των Ιχθύων, στο οποίο ήρθε ο Χριστός, ο Μεγάλος Σωτήρας του Κόσμου, θα περατωθεί σε μια ορισμένη ημερομηνία.
Δεν αντιμετωπίζουμε ημέρα κρίσης στην οποία θα χωριστούν τα πρόβατα απ’ τα ερίφια και τα ερίφια θα πάνε στον παράδεισο και τα πρόβατα στη κόλαση. Συμβαίνει το αντίθετο.
Ο τράγος στο Αιγόκερω είναι ο μυημένος και από κάποια εσωτερική σκοπιά τα ερίφια πράγματι πηγαίνουν στον παράδεισο, γιατί λειτουργούν στο πνευματικό βασίλειο που είναι ο παράδεισος. Τα πρόβατα παραμένουν στη γη (που είναι η μόνη κόλαση την οποία μπορούμε να βεβαιώσουμε) ωσότου πάψουν να είναι πρόβατα. Ωσότου μάθουν να έχουν ατομική σκέψη, οπότε γίνονται ερίφια και σκαρφαλώνουν στο βουνό και ανταλλάσσουν τη θέση του οπαδού με εκείνη του ανεξάρτητου ερευνητή.
Εξετάζοντας τις επιδράσεις των αστερισμών στην ανθρωπότητα, από τη σκοπιά της εσωτερικής αστρολογίας, η οποία ασχολείται κυρίως - με την ανέλιξη της συνείδησης, - με τις κρούσεις που την αφυπνίζουν και - τα ιδιάζοντα ¨δώρα¨ με τα οποία την προικίζει κάθε ιδιαίτερο ζώδιο, οι δυνάμεις που επιδρούσαν στον πλανήτη μας την εποχή που ο ήλιος μας περνούσε από τον αστερισμό των Ιχθύων, έφεραν στη συνείδηση του ανθρώπου την ουσιαστική του δυαδικότητα και το δεσμό μεταξύ των δύο τμημάτων του εαυτού του, δύο ιχθείς που συνδέονται μ’ ένα δεσμό. Αυτή η συνείδηση άρχισε να κρούει σε μεγάλη κλίμακα πάνω στο ανθρώπινο ον, δηλαδή ότι είναι ψυχή και σώμα.
Στο ζώδιο του Υδροχόου σαν αποτέλεσμα της επίδρασης των υποκειμενικών δυνάμεων, με το συμβολισμό του ύδατος και της εξάγνισης, θα μάθουμε πώς να είμαστε ψυχή και όχι ανθρώπινο ον. Αυτό θα συμβεί στον Υδροχόο. Όσον αφορά την εξέλιξη της συνείδησης, στον Υδροχόο αναπτύσσεται η ομαδική συνείδηση, που έχει τα εξής χαρακτηριστικά: θάρρος, σοφία, αγάπη, ενότητα, κατανόηση, αγνότητα και συνεργασία.
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ
Ο Υδροχόος απεικονίζεται σαν άνθρωπος που κρατά ένα αντεστραμμένο δοχείο. Ο άνθρωπος αναστρέφει το δοχείο και απ’ αυτό βγαίνουν δύο χείμαρροι νερού, ο ποταμός της ζωής και ο ποταμός της αγάπης και αυτές οι δύο λέξεις, ζωή και αγάπη, είναι οι δύο λέξεις που ενσωματώνουν την τεχνική της Υδροχοϊκής εποχής.
Όχι μορφή, όχι νους, αλλά ζωή και αγάπη. Δύο λέξεις που χρησιμοποιούμε διαρκώς, αλλά δεν κομίζουν κάποια επαρκή έννοια στον καθένα μας.
Η ενέργεια του Υδροχόου ζωντανεύει μέσα σε κάθε ανθρώπινη καρδιά την Πλανητική Αγάπη, την φιλευσπλαχνία, την συνεργασία και μια γενικευμένη Πλανητική αντίληψη που επιτρέπει την καλλιέργεια των συνθηκών για την Νέα Εποχή που έρχεται.
Ο Χριστός είπε: ‘Σας φέρνω μια ζωή μεγαλύτερης αφθονίας. Όποιος πιει από το νερό που Εγώ δίνω δεν θα ξαναδιψάσει ποτέ.’
Η Ανθρωπότητα είναι πράγματι διψασμένη, και αυτό το αποδεικνύει η απληστία που επικρατεί και οι απελπισμένες ανθρώπινες προσπάθειες για συσσώρευση αγαθών. Το ανθρώπινο ον δεν συνειδητοποιεί ότι η πείνα και η δίψα την οποία αισθάνεται προέρχεται από τη ψυχή και το μόνο που χρειάζεται για να κορεστεί η δίψα αυτή είναι το ‘Ύδωρ της Ζωής’, το Ύδωρ του Υδροχόου.
Όταν κάποιος έρθει σε επαφή με τη ψυχή η δίψα του μετατίθεται σε άλλα επίπεδα. Μέλημά του είναι η Επιστροφή στον οίκο του Πατέρα και η Υδροχοϊκή Εποχή θα μας οδηγήσει στον Οίκο.
‘ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ’
ΣΤΟΝ ΥΔΡΟΔΟΟ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ 11ο ΑΘΛΟ ΤΟΥ
Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΑΒΛΩΝ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ
Ο Μύθος
Ο Δάσκαλος κάλεσε τον Ηρακλή: “Ένδεκα φορές γύρισε ο τροχός και τώρα στέκεις μπροστά σε μια άλλη Πύλη. Για πολύ ακολούθησες το φως που τρεμόσβηνε στην αρχή αβέβαια, έπειτα μεγάλωσε κι έγινε σταθερός πυρσός και τώρα λάμπει σαν εκθαμβωτικός ήλιος.
Γύρισε τώρα την πλάτη σου στη λαμπρότητα· ανάστρεψε τα βήματά σου·
γύρισε πίσω σ’ εκείνους για τους οποίους το φως δεν είναι παρά ένα πρόσκαιρο σημείο και βοήθησέ τους να το κάνουν να μεγαλώσει.
Κατεύθυνε τα βήματά σου στον Αυγεία του οποίου το βασίλειο πρέπει να καθαρθεί από το αρχαίο κακό. Μίλησα.”
Όταν ο Ηρακλής πλησίασε το βασίλειο όπου κυβερνούσε ο Αυγείας, έμαθε ότι για πολλά χρόνια ο βασιλιάς δεν καθάριζε την κόπρο που άφηναν τα κτήνη του μέσα στους βασιλικούς στάβλους.
Οι βοσκότοποι ήταν επίσης τόσο γεμάτοι ακαθαρσίες, ώστε τίποτε δεν μπορούσε να φυτρώσει. Η συνέπεια ήταν να σαρώσει τη χώρα ένας καταστρεπτικός λοιμός που προκάλεσε πανωλεθρία στις ανθρώπινες ζωές.
Όταν ο Αυγείας πληροφορήθηκε ότι ο Ηρακλής θα καθάριζε τους βρωμερούς στάβλους, φάνηκε δύσπιστος. “Λες ότι θα κάνεις το μεγάλο αυτό έργο χωρίς αμοιβή;” είπε φιλύποπτα ο βασιλιάς. “Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που καυχώνται τόσο. Δεν άκουσα ποτέ για ανθρώπους που ζητούν να υπηρετήσουν τον κόσμο χωρίς ανταμοιβή. Πρέπει όμως να γίνει κάποια συμφωνία, μη με χαρακτηρίσουν σαν ανόητο βασιλιά. Αν σε μια μόνο μέρα κάνεις ότι υποσχέθηκες, το ένα δέκατο του μεγάλου κοπαδιού μου θα είναι δικό σου. Aν όμως αποτύχεις, η ζωή και η περιουσία σου θα περιέλθουν στα χέρια μου. Βέβαια δε νομίζω ότι θα μπορέσεις να πραγματοποιήσεις την καυχησιά σου, αλλά μπορείς να δοκιμάσεις.”
Έπειτα ο Ηρακλής περιπλανήθηκε στον έρημο τόπο. Παρατήρησε ότι δύο ποτάμια, ο Αλφειός κι ο Πηνειός, κυλούσαν ήρεμα πολύ κοντά. Ενώ στεκόταν στις όχθες του ενός, άστραψε στο νου του η λύση για το πρόβλημά του.
Εργάσθηκε με δύναμη και σπουδή. Με μεγάλες προσπάθειες πέτυχε ν’ αλλάξει και στα δύο ρεύματα τις κοίτες που για δεκαετίες ακολουθούσαν. Έκανε τον Αλφειό και τον Πηνειό να χύνουν τα νερά τους στους γεμάτους κόπρο στάβλους του βασιλιά Αυγεία.
Οι ορμητικοί χείμαρροι σάρωσαν τη συσσωρευμένη ακαθαρσία. Το βασίλειο καθάρισε από όλη τη δύσοσμη μαυρίλα. Μέσα σε μια μόνο μέρα το αδύνατο έργο εκτελέσθηκε.
Όταν ο Ηρακλής απόλυτα ικανοποιημένος με τα αποτελέσματα επέστρεψε στον Αυγεία, ο τελευταίος συνοφρυώθηκε. “Πέτυχες με απάτη”, φώναξε ο βασιλιάς Αυγείας με οργή. “Οι ποταμοί έκαναν τη δουλειά, όχι εσύ. Ήταν τέχνασμα για να μου πάρεις το κοπάδι, μια συνωμοσία ενάντια στο θρόνο μου. Δε θα έχεις αμοιβή. Φύγε από δω.”
Έτσι ο θυμωμένος βασιλιάς εξόρισε τον Ηρακλή και τον διέταξε να μην ξαναπατήσει το πόδι του στο βασίλειό του με ποινή άμεσου θανάτου.
Έχοντας εκτελέσει το έργο που του ανατέθηκε, ο υιός του ανθρώπου που ήταν και υιός του Θεού, γύρισε πίσω σ’ αυτόν από τον οποίο ήρθε.
“Έγινες υπηρέτης του κόσμου”, είπε ο Δάσκαλος όταν ο Ηρακλής πλησίασε. “Προχώρησες οπισθοχωρώντας· ήλθες στον Οίκο του Φωτός από μια άλλη ατραπό· ξόδεψες το φως σου για να μπορέσει να λάμψει το φως των άλλων. Το πετράδι που δίνει ο ενδέκατος άθλος είναι δικό σου για πάντα.”
Ερμηνεία της Δοκιμασίας
Από την κορυφή του βουνού στον Αιγόκερω ο Ηρακλής πρέπει να κατέβει κυριολεκτικά στην υλική βρωμιά για να καθαρίσει τους στάβλους του Αυγεία. Ανέβηκε στην κορυφή του βουνού. Πέρασε όλες τις μεγάλες δοκιμασίες, πέρασε από τον Αιγόκερω στο πνευματικό βασίλειο και γνώρισε κάπως τη σημασία της μυστικιστικής έκστασης και στην υψηλή αυτή πνευματική κατάσταση πήρε την εντολή να κατέβει και να καθαρίσει τους στάβλους. Τι αποκλιμάκωση. Όχι κάποιο μεγάλο παγκόσμιο έργο, αλλά να καθαρίσει στάβλους.
Το αντικείμενο της δοκιμασίας μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: Ο Ηρακλής έπρεπε να βοηθήσει στην κάθαρση του κόσμου με την ορθή διεύθυνση των δυνάμεων της ζωής σ’ αυτόν. Εισερχόμαστε στην Υδροχοϊκή εποχή όπου ο υλισμός, όπως τον ξέρουμε, θα εξαφανισθεί πλήρως στο τέλος και η όλη ζωή θα ερμηνεύεται με όρους ενεργειών.
Ασχολούμαστε ολοκληρωτικά με δυνάμεις. Θα έχουμε ίσως μια νέα γλώσσα, τη συμβολική γλώσσα της ίδιας της ενέργειας. Θα είμαστε όλοι πρακτικοί αποκρυφιστές, ο αποκρυφιστής που ζει και εργάζεται σ’ έναν κόσμο δυνάμεων και αρχίζει με τις δυνάμεις μέσα του.
Ο Ηρακλής όντας μυημένος κι έχοντας πολλή κοινή λογική που έχουν πάντα οι πραγματικοί μυημένοι, κατέβηκε απ’ τη βουνοκορφή και συλλογίσθηκε το πρόβλημα, μελέτησε τους στάβλους. Δεν προσπάθησε να σκουπίσει και να καθαρίσει, όπως είχαν κάνει οι άλλοι, αλλά γκρέμισε τα εμπόδια χρησιμοποιώντας δύο ποταμούς. Χωρίς προσπάθεια από μέρους του οι στάβλοι καθαρίστηκαν.
Μπορεί να ειπωθεί ότι η συναισθηματική επιθυμητική φύση της μεγάλης αυτής Ζωής στην Οποία ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε, έχει επίσης κοπάδια ζώων που ακούν στο όνομα ανθρώπινα όντα!
Οι στάβλοι στους οποίους κατοικούν τα ζώα δεν έχουν καθαρισθεί για 30 χρόνια, 3 επί 10, όπου 3 είναι ο αριθμός της προσωπικότητας και 10 είναι ο αριθμός της εκπλήρωσης.
Τώρα, στις μέρες μας, για πρώτη φορά η ανθρωπότητα είναι μια συντονισμένη πλήρης μονάδα με νου, συναισθηματική φύση και φυσικό σώμα να λειτουργούν σαν ένα σύνολο και οι στάβλοι δεν έχουν καθαρισθεί για 30 χρόνια.
Ποια είναι τα δύο πράγματα που έκανε ο Ηρακλής; Γκρέμισε τα εμπόδια. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει στην Υδροχοϊκή εποχή.
Μόλις αρχίζουμε να το κάνουμε. Μόλις αρχίζουμε να σκεπτόμαστε με πλατύς όρους, να παύουμε να είμαστε αποκλειστικοί. Εμφανίζονται παντού στον κόσμο ομάδες ανδρών και γυναικών που παλεύουν με τον εαυτό τους για να είναι περιεκτικοί στη σκέψη τους, γιατί στην Υδροχοϊκή εποχή τα έθνη όπως τα ξέρουμε πρέπει να φύγουν. Έθνη που πολεμούν για το συμφέρον τους και για ότι θέλουν. Έθνος εναντίον έθνους, η καλλιέργεια του πατριωτισμού που είναι συνήθως καλλιέργεια μίσους. Πρέπει να διδάξουμε τους ανθρώπους ότι είναι ανθρώπινα όντα με ορισμένες ευθύνες, αλλά μπορούμε ν’ αρχίσουμε να έχουμε μια ευρύτερη εικόνα, ν’ αναπτύξουμε τη συνείδηση της ανθρωπότητας σαν σύνολο. Όπως λέει ο Μπράουνιγκ:
“Η ανθρωπότητα έγινε απ’ όλους τους χωριστούς ανθρώπους. Με μια τέτοια ενότητα τελειώνει η εικόνα.”
Αυτό θα συμβεί στον Υδροχόο, αυτό βρίσκεται μπροστά, αυτό είναι τα Ηνωμένα Έθνη, γι’ αυτό εργάζονται τα κινήματα για διεθνή ειρήνη και οι άλλες ομάδες στα θρησκευτικά, πολιτικά και οικονομικά πεδία. Το γκρέμισμα της προκατάληψης και να μάθουμε να σκεπτόμαστε με γενικούς όρους, με σύνολα.
Το γκρέμισμα των φραγμών σε μεγάλη κλίμακα πρέπει να επέλθει απ’ την κοινή γνώμη και αυτή αναπτύσσεται αργά και είναι κυρίως συναισθηματική. Απ` αυτό πηγάζει η δυσκολία.
Στην Υδροχοϊκή εποχή, ειδικά στο δεύτερο δεκανό όταν κυβερνά ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος από την ψυχή στον εγκέφαλο μέσω του νου, θα έχουμε μια κοινή γνώμη διαμορφωμένη απ’ τη σκέψη κι όχι απ’ το συναίσθημα και θα έχουμε έναν κόσμο γεμάτο στοχαστές.
Η λειτουργία εκείνων που γράφουν και σκέπτονται σ’ αυτές τις γραμμές και υπάρχουν χιλιάδες παντού στον κόσμο, είναι ν’ αρχίσουν να σκέπτονται εποικοδομητικά στις ορθές γραμμές, έτσι ώστε να στηθούν γερά θεμέλια για τη δύναμη που θα εισρεύσει. Οικοδομούμε για το μέλλον. Περιεκτική συνείδηση δε σημαίνει ανθρωπιστική συνείδηση· είναι κάτι περισσότερο, πρέπει ν’ αποκτήσουμε συνείδηση του χρόνου. Ο χρόνος υπεισέρχεται στον Υδροχόο, όταν παρελθόν, παρόν και μέλλον ξεπερασθούν τελείως. Έχουμε πάντοτε το αιώνιο παρόν που περιλαμβάνει κάθε σφαίρα και όψη συνείδησης την οποία μπορούμε ν’ αποκαλέσουμε αυστηρά ανθρώπινη. Αυτή είναι η θέση του ανθρωπιστή, όπως ερμηνεύεται. Παίρνει τη θέση “Ας γίνουμε αληθινά ανθρώπινοι”, προτού επιχειρήσουμε να γίνουμε υπεράνθρωποι.
Τώρα είμαστε μόνο συναισθηματικοί, υδαρείς, ρευστά πλάσματα που είναι ακόμη αφώτιστα, παλεύοντας με τη χωριστικότητα.
Δεν είμαστε ικανοί να έχουμε παγκόσμια συνείδηση, να είμαστε σε επικοινωνία με κάθε φάση της ανθρώπινης σκέψης. Θα γίνουμε κάποια μέρα.
(;) Είμαστε ικανοί να μπούμε με νοημοσύνη, συμπάθεια και κατανόηση στη συνείδηση των άμεσων μελών της οικογένειάς μας και να μάθουμε γιατί σκέπτονται όπως σκέπτονται, να καταλάβουμε γιατί δρουν μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο σε μια ιδιαίτερη συνθήκη;
Πρέπει να καλλιεργηθεί το Υδροχοϊκό πνεύμα αφήνοντας τους ανθρώπους ελεύθερους, πρέπει να καλλιεργηθεί η ικανότητα της εμπιστοσύνης.
Πρέπει να αποκοπούμε από τη δυσπιστία για όλους με τους οποίους συνδεόμαστε. Αν πιστεύουμε στους ανθρώπους δεν θα μας απογοητεύσουν. Αν τους καταλογίσουμε εσφαλμένα κίνητρα, θα μας απογοητεύσουν και αυτό θα είναι δικό μας σφάλμα. Ας είμαστε σωστοί όσο μπορούμε με το φως που έχουμε. Ας καλλιεργήσουμε το Υδροχοϊκό πνεύμα της μη χωριστικότητας, της αγάπης, της κατανόησης, της νοημοσύνης, ελεύθεροι από την αυθεντία, ανασύροντας από κάθε ανθρώπινο ον που συναντούμε ότι καλύτερο έχει.
Και αν δεν ανασύρουμε ότι καλύτερο έχει, ας θεωρήσουμε υπεύθυνο τον εαυτό μας και όχι αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν κάποιος μας παρεξηγεί είναι γιατί δεν είμαστε καθαροί. Η αυτοκριτική είναι πάντοτε απαραίτητη για τον Υδροχοϊκό τύπο.
Όταν γκρεμίσουμε τους φραγμούς της χωριστικότητας, τότε θα εισκομίσουμε τους δύο ποταμούς, το ύδωρ της ζωής και τον ποταμό της αγάπης. Πολλοί μιλούν για τη ζωή και την αγάπη· χρησιμοποιούν λέξεις. Δεν ξέρουμε ακόμη τι είναι ζωή και σίγουρα δεν ξέρουμε τι είναι αγάπη.
Έχει ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε τι καταλαβαίνουμε από τον ποταμό της ζωής και τον ποταμό της αγάπης, οι οποίοι γκρεμίζοντας τους τοίχους, εισρέουν στην ανθρώπινη οικογένεια.
Εισερχόμαστε όλο και περισσότερο στην εποχή της ενέργειας, εισερχόμενοι στην εποχή της αγάπης. Όταν κάνουμε ότι μπορούμε για να γκρεμίσουμε τους τοίχους και να εκφράσουμε ζωή και αγάπη, βοηθούμενοι από την ψυχή μας, της οποίας η φύση είναι αγάπη-σοφία, ας μη ζητήσουμε αναγνώριση, δε θα τη βρούμε.
Το σκληρό έργο του πρωτοπόρου σε κάθε πεδίο σκέψης, κάθε προσώπου που προσπαθεί να εκφράσει νέα ιδανικά, είναι πάντοτε η μη αναγνώριση και μερικές φορές κάτι χειρότερο. Δε θα μας επαινέσουν, δε θα μας λυπηθούν, θα περάσουμε δύσκολους καιρούς, αλλά ας θυμόμαστε ότι λαξεύουμε την ατραπό, έτσι ώστε στο μέλλον το μίσος και η χωριστικότητα να εκλείψουν.
Αφήνουμε τους Ιχθείς από μια άποψη και κατευθυνόμαστε σε μια Ιχθυακή περίοδο από μια άλλη άποψη, όπου θα έρθει ο Παγκόσμιος Σωτήρας. Έχοντας υπόψη την κοσμική εικόνα, κάνοντας ότι μπορούμε την ιδιαίτερη αυτή εποχή, προετοιμάζουμε το δρόμο για το εξαιρετικό αυτό γεγονός που πρόκειται να συμβεί ατομικά, όταν ο Παγκόσμιος Σωτήρας εμφανισθεί πάλι και η ανθρωπότητα μάθει την επόμενη μεγάλη αλήθεια και βηματίσει μπροστά και πάνω.
ΛΕΩΝ ΠΟΛΙΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ
Ο χαμηλής στάθμης και υπανάπτυκτος Υδροχόος εκδηλώνει μια επιπόλαιη αυτεπίγνωση. Αυτή ωριμάζει στο Λέοντα κι αποβαίνει μια βαθιά εδραιωμένη αυτοσυνείδηση και ένα βαθύ ενδιαφέρον για τον εαυτό, τις ανάγκες και επιθυμίες του. Καθώς συνεχίζεται η αλληλεπίδραση μεταξύ Λέοντα και Υδροχόου (επειδή είναι πολικά αντίθετα), όλες οι ποιότητες βαθαίνουν και οι επιπολαιότητες εξαφανίζονται, ωσότου – πάνω στον αντεστραμμένο τροχό, – η έντονη αυτοσυνείδηση του Λέοντα επεκτείνεται στην ομαδική επίγνωση του Υδροχόου.
Το άτομο γίνεται οικουμενικό. Ο μοναχικός και χωριστικός άνθρωπος γίνεται στις αντιδράσεις και την επίγνωσή του το ανθρώπινο γένος και όμως την ίδια στιγμή διατηρεί την ατομικότητά του.
Δεν είναι πλέον μόνο ένα ανθρώπινο ον, ατομικά επικεντρωμένο και χωριστικό, αλλά γίνεται η ίδια η ανθρωπότητα, χάνοντας την προσωπική του ταυτότητα στο καλό του συνόλου, διατηρώντας όμως την πνευματική του Ταυτότητα.
Από την αυτο-εξυπηρέτηση περνά στην παγκόσμια υπηρεσία κι όμως παραμένει πάντα μέχρι και την τρίτη μύηση ένας ατομικοποιημένος Yιός του Θεού.
ΥΔΡΟΧΟΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Ο Υδροχόος αποτελεί ένα από τους βραχίονες του Σταθερού Σταυρού. Είναι ο Σταυρός της Μετουσίωσης, όπου η επιθυμία γίνεται έφεση και η ιδιοτέλεια μετατρέπεται σε ανιδιοτέλεια. Ο Σταυρός αυτός είναι κατεξοχήν ο Σταυρός της Μαθητείας και των τριών κύριων μυήσεων σε σχέση με τις οποίες θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
1. Στον Ταύρο – το σκοτάδι δίνει τη θέση του στο φως και τη φώτιση, ο οφθαλμός του Ταύρου ανοίγει, που είναι ο πνευματικός τρίτος οφθαλμός ή ο “απλούς οφθαλμός” της Καινής Διαθήκης. Η προσοχή του ανθρώπου εστιάζεται στην πνευματική επίτευξη. Διανύει την Ατραπό της Μαθητείας. 2. Στο Λέοντα – Ο εγωκεντρικός άνθρωπος γίνεται τελικά η ψυχή σε ζωική έκφραση, που είναι εστιασμένη στην επίτευξη του πνευματικού στόχου της ανιδιοτέλειας. Σ` αυτό το ζώδιο ο άνθρωπος προετοιμάζεται για τη πρώτη μύηση. 3. Στο Σκορπιό – Ο μαθητής υφίσταται εκείνες τις δοκιμασίες που θα του επιτρέψουν να λάβει τη δεύτερη μύηση και να καταδείξει ότι η αισθαντική φύση έχει υποταχθεί και κατακτηθεί 4. Στον Υδροχόο – Η μακρά προσπάθεια της ψυχής κορυφώνεται κι ολοκληρώνεται η εμπειρία του μαθητή πάνω στο Σταθερό Σταυρό. Τότε ο άνθρωπος λαμβάνει την τρίτη μύηση κι ελευθερώνεται από τον έλεγχο της προσωπικότητας.
Δεκανοί, Κυβερνήτες και Αστερισμοί
Ο Υδροχόος, όπως και τα άλλα ζώδια, διαιρείται σε τρεις δεκανούς. Εισερχόμαστε τώρα στον πρώτο δεκανό που κυβερνάται από τον Κρόνο - το πλανήτη της μαθητείας και της ευκαιρίας-, απ’ όπου και οι τωρινές δυσκολίες, · Στη πολιτική επικρατεί αναταραχή. Η παγκόσμια σκηνή διαιρείται σε μεγάλες ομάδες με ανθρώπους που είναι εθνικιστές, πατριώτες και εκείνους που αρχίζουν να οραματίζονται το διεθνές πνεύμα. · Στις εκκλησίες, στο θρησκευτικό πεδίο, υπάρχει διαίρεση μεταξύ εκείνων που έχουν μια εικόνα της παγκοσμιότητας της αγάπης του Θεού και εκείνων που υποκλίνονται στην αυθεντία και το δόγμα. · Στο πεδίο των οικονομικών προκαλείται μια τεράστια ταραχή από τον Κρόνο, μεταξύ εκείνων που υποκύπτουν στα υλικά πράγματα και εκείνων που τα εγκαταλείπουν για ν’ αποκτήσουν καλύτερα πράγματα· μεταξύ εκείνων που αρπάζουν αποκτήματα για τους ίδιους και εκείνων που τα εγκαταλείπουν για να αποκτήσουν ότι ο Χριστός αποκαλεί “θησαυρούς εν ουρανώ”
Σε κάθε σχεδόν πεδίο σκέψης βρίσκουμε τις δύο αυτές ανταγωνιστικές δυνάμεις λόγω της κρούσης των Ιχθυακών και Υδροχοϊκών ενεργειών.
Σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας παρατηρούμε την ύπαρξη δύο αντίθετων ομάδων: εκείνες που είναι δεμένες στο παρελθόν και την υλική όψη και εκείνες που αποκτούν το όραμα και βλέπουν τη ζωή, τη συνείδηση, το σκοπό και το σχέδιο να προβάλλουν διαμέσου όλων.
Η σύγκρουση αυτή του παλιού που πρέπει να ξεπεραστεί και του νέου που προβάλλει και ζητά να αναπτυχθεί, είναι πολύ γνωστή και βιώνεται από τον καθένα που ζητά συνειδητά να βαδίσει την Ατραπό. Αναγνωρίζει αυτή τη σύγκρουση, όχι μόνο έξω από αυτόν, στο περιβάλλον αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό, στον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει και αξίζει να θυμίζουμε στον εαυτό μας την αισιόδοξη θέση της Αλίκη Μπέιλη από διάλεξή της του έτους 1937.
«Το θαυμάσιο πράγμα, αν μελετήσετε τον κόσμο ενορατικά, αν συμβαδίσετε με ότι συμβαίνει στα διάφορα τμήματα της ανθρωπότητας, είναι πως θα δείτε ότι, παρά τις επιφανειακές ταραχές και τα φρικτά γεγονότα το πνεύμα του ανθρώπου είναι υγιές και αγνό.
Ανταποκρίνεται στις περιστάσεις και θ’ ανταπεξέλθουμε σ’ αυτές, αλλά μη νομίζετε ότι αυτό θα γίνει σε μια εβδομάδα ή σ’ ένα χρόνο!
Μπορεί να έχουμε καλύτερες συνθήκες και βελτιώσεις εδώ, εκεί και παντού. Εξαρτάται από μας πόσο γρήγορα θα μάθουμε το μάθημα πώς να εγκαταλείπουμε, για ν’ αντικατασταθεί η Ιχθυακή εποχή του υλισμού και της αυθεντίας, της ιδιοκτησίας και της νοητικότητας από την εποχή της πνευματικότητας, της ενόρασης και της παγκόσμιας συνείδησης.»
Ο Κρόνος, αφού μας δώσει την ευκαιρία και προσφέρει μια επιλογή ώστε να επέλθουν οι αναγκαίες αλλαγές και να καταστραφεί εκείνο που αναστέλλει την ελεύθερη έκφραση της ψυχής, παραμερίζει τελικά για ν’ αφήσει το μεγάλο Του Αδελφό, τον Ερμή, να διαχύσει το φως της ψυχής – ενορατικό και διαφωτιστικό – πάνω στις καταστάσεις. Το φως αυτό θα ερμηνεύσει μέσω της φωτισμένης μας διάνοιας τη σημασία των γεγονότων και θα συνδέσει το παλιό με το νέο, το παρελθόν με το μέλλον δια του φωτός του παρόντος. Από εδώ προκύπτει και η υποκειμενική χρησιμότητα της τωρινής παγκόσμιας τάσης για τις διαδικασίες του διαλογισμού, ο οποίος φέρνει την ικανότητα “να εντυπωνόμαστε από ψηλά” (όπως νοείται τεχνικά) και να φωτιζόμαστε από το φως της ψυχής. Η φώτιση που ήρθε στο Λέοντα, το αντίθετο του Υδροχόου, ήταν “Είμαι ο εαυτός”, η φώτιση που αποκαλούμε αυτοσυνείδηση. Η φώτιση που θα έρθει στον Υδροχόο είναι “Είμαι Αυτό”, έχω ομαδική συνείδηση.
Όταν το χρέος του Κρόνου και του Ερμή εκπληρωθεί, τότε στη διάρκεια του τρίτου δεκανού, η Αφροδίτη που αποτελεί την ένωση καρδιάς και νου, θα εγκαινιάσει την πολυπόθητη εποχή της αγάπης-σοφίας, της αδελφότητας και των εκφρασμένων αδελφικών σχέσεων.
Ο Χριστός ήχησε το φθόγγο “της συντελείας του αιώνος” όταν είπε, “Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους”. Η ενδέκατη εντολή, το ενδέκατο ζώδιο. Τώρα μόλις ανακαλύπτουμε πόσο θαυμάσιος αστρολόγος υπήρξε ο Χριστός.
Ευκαιρία-Φώτιση-Αδελφoσύνη: αυτά είναι τα δώρα τα οποία η Σαμπάλλα σχεδιάζει να προσφέρει στο ανθρώπινο γένος κατά τη διάρκεια της Υδροχοϊκής Εποχής, εφόσον ο άνθρωπος προετοιμασθεί γι’ αυτά, τα αποδεχθεί και τα χρησιμοποιήσει. Μόνο το μέλλον θα αποσαφηνίσει την αντίδραση του ανθρώπου.
ΟΙ ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ
Υπάρχουν δύο νομοθέτες στο ζωδιακό, ο Βασιλίσκος και ο Κηφέας.
Στο Λέοντα έχουμε έναν απ’ τους τέσσερις βασιλικούς αστέρες, το Βασιλίσκο, το νομοθέτη, το νόμο για το άτομο, το νόμο της ιδιοτέλειας, αν θέλετε, το νόμο του ανταγωνισμού, το νόμο που θέτει κάθε άνθρωπο ενάντια στο συνάνθρωπό του, το νόμο που τον κάνει ν’ αρπάζει και να παίρνει, το νόμο κάτω από τον οποίο ζούμε, το νόμο του ανταγωνισμού.
Ο Βασιλίσκος, ο νόμος του ατόμου, πρέπει να δώσει τη θέση του στον Κηφέα, το νόμο του Υδροχόου, όπου θα έχουμε ένα νέο νόμο που θα βασίζεται · στην οδύνη, · τη φώτιση και · την αγάπη. Υπάρχει ο νόμος που βασίζονται στην οδύνη του ατόμου, η οποία το οδηγεί να χάσει το ενδιαφέρον για τον εαυτό του.
Όταν το άτομο υποφέρει αρκετά, δε νοιάζεται πια για τον εαυτό του. Θα βρει ότι ο μόνος δρόμος για την ευτυχία δεν είναι ν’ απαλλαγεί απ’ την οδύνη, αλλά να χάσει τον εαυτό του σε κάτι που είναι πέρα απ’ αυτό.
Ο Υδροχοϊκός νόμος βασίζεται στην πνευματική φώτιση, στην ενορατική αντίληψη και στην αδελφική αγάπη που είναι η ταύτιση με κάθε μορφή σε κάθε βασίλειο της φύσης.
Όσο εκλεπτύνονται οι μορφές μέσω των οποίων δρα η ζωή, τόσο γοργές είναι οι αντιδράσεις.
Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε αυτή την τρομακτική ταχύτητα σε κάθε τμήμα της ζωής, που είμαστε τόσο τεντωμένοι.
Έχουμε Ιχθυακά σώματα και προσπαθούμε να δονηθούμε στην Υδροχοϊκή εποχή. Η Υδροχοϊκή εποχή θα εκδηλωθεί σ’ όλο τον κόσμο. Θα γεννηθούν παντού Υδροχοϊκοί τύποι ανθρώπων, γιατί θα πραγματωθεί το υποκειμενικό πνεύμα σε κάθε μέρος του πλανήτη.
Υπάρχουν στον Υδροχόο τρεις αστερισμοί.
Ο Νότιος Ιχθύς που εικονίζει αναφορικά με τον Υδροχόο τους ερχόμενους παγκόσμιους σωτήρες. Σημειώστε ότι εδώ, στην κορύφωση των Ιχθύων, έχουμε έναν ιχθύ, τον Αβατάρ, όχι τους δύο δεμένους μαζί ιχθείς. Ο δεύτερος αστερισμός είναι ο Πήγασος, ο φτερωτός ίππος, το εμπνέον σύμβολο του ανώτερου νου, της αγάπης, που λακτίζει τη γη και κατοικεί στον αέρα. Σε κατώτερο επίπεδο μας θυμίζει τα φτερωτά πόδια του Ερμή, πάντοτε φτερά του νου και θυμόμαστε επίσης ότι ένας ορισμός της αγάπης είναι “το ψυχρό, διαυγές φως της λογικής”.
Ο τρίτος αστερισμός πετά ακόμη μακρύτερα, γιατί έχουμε τον Κύκνο που πετά μεσούρανα. Ο κύκνος της αιωνιότητας, που πετά στο χρόνο και το χώρο, είναι το σύμβολο της ίδιας της Ζωής, τα καθαρτήρια, εξαγνιστικά “ζώντα ύδατα” του Υδροχόου.
Από διάλεξη της Αλίκης Μπέιλη το 1937, διαβάζουμε: «Στο τέλος της Υδροχοϊκής εποχής, περίπου δύο χιλιάδες πεντακόσια χρόνια από τώρα, μπορείτε άραγε να φαντασθείτε πώς θα είναι η ανθρωπότητα; Η ζωώδης φύση, η συναισθηματική φύση και η νοητικότητα θα είναι δευτερεύουσες και η ψυχή, η όψη συνείδηση, αυτή η παγκόσμια ώση στον καθένα μας που μας θέτει σ’ επικοινωνία με το Θεό, θα έχει προβάλλει. Θέτοντάς το διαφορετικά, θα έχουμε αφήσει πίσω το ανθρώπινο βασίλειο και παρότι μπορεί να κατοικούμε σε σώματα, οι συνειδήσεις μας θα είναι εστιασμένες στο πέμπτο βασίλειο της φύσης, το πνευματικό βασίλειο. Αυτή είναι η προφητεία που βρίσκεται μπροστά στην ανθρωπότητα στο διάστημα των δύο χιλιάδων πεντακοσίων ετών.»
Ας γίνει λοιπόν η ευεργετική επίδραση της Πανσελήνου στον Υδροχόο, η ευκαιρία να σκεφτούμε πως η μοίρα της ανθρωπότητας είναι ασύγκριτη και ότι κυρίως εξαρτάται από τη θέλησή της να συνεργαστεί σ` ένα υπερβατικό Έργο.
Πηγές: "Εσωτερική Αστρολογία" Α.Α. Μπέϊλη "Οι ΄Αθλοι του Ηρακλή" Α.Α. Μπέϊλη " Η Συμφωνία του Ζωδιακού" Τορκόμ Σαραϊνταριάν.
Στην Πανσέληνο κάθε μηνός επικαλούμαστε τις Ηλιακές Ενέργειες. Τις εφελκύουμε και τις διοχετεύουμε στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα με Θέληση για το Καλό.
7.30΄ – 9.30΄ μ.μ. Μόνο κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ Η φιλοδοξία ας κυβερνά και η πόρτα ας παραμένει ορθάνοιχτη
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ Χάνομαι σε επουράνιο φως, ωστόσο σ΄ αυτό το Φως στρέφω τα νώτα
ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ Ο Κέρβερος, ο φύλακας του Άδη
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να εργαστούμε σε ομαδικό σχηματισμό, μέσω διαλογισμού, με τις ηλιακές ενέργειες που κατακλύζουν τον πλανήτη μας αυτή τη χρονική περίοδο.
Οι ενέργειες αυτές είναι χρωματισμένες με τις ιδιαίτερες ποιότητες του ζωδίου του Αιγόκερω.
Η ομιλία που προηγείται του διαλογισμού, έχει σαν σκοπό να μας εστιάσει νοητικά και να μας προετοιμάσει ενεργειακά, ώστε να πάρουμε την ορθή στάση που θα βοηθήσει στην παραλαβή αυτών των ενεργειών.
Κάθε χρόνο ο Ήλιος μας επαναλαμβάνει το ίδιο ταξίδι, διερχόμενος διαδοχικά από τα δώδεκα σημεία του ζωδιακού. Η ακτινοβολία την οποία εκπέμπουν οι αστέρες, που συναποτελούν τον κάθε αστερισμό, φτάνει μέχρι το ηλιακό μας σύστημα και το επηρεάζει.
Ο Ήλιος παραλαμβάνει αυτή την ενέργεια και μέσω συγκεκριμένων κάθε φορά πλανητών, την διοχετεύει στη Γη.
Την περίοδο των Πανσελήνων, μια πνευματική Θύρα ανοίγει ανάμεσα στην Ανθρωπότητα, την Ιεραρχία και την Σαμπάλα και ένα ποτάμι Φωτός, Αγάπης και Δύναμης ξεχύνεται φορτισμένο με Θείες Εντυπώσεις.
Οι ακτίνες του Ήλιου κατακλύζουν την Σελήνη, απωθούν προς τα πίσω τις αρνητικές επιδράσεις της που επηρεάζουν τη Γη και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η μεταβίβαση των ενεργειών από τον Ήλιο να είναι άμεση γιατί δεν παρεμποδίζεται από την Σελήνη.
Σ΄ αυτήν την περίοδο οι ευεργετικές εξωπλανητικές Δυνάμεις μπορούν με ασφάλεια και με μεγάλο όφελος για την ανθρωπότητα • να προσεγγιστούν • να εφελκυστούν • να παραληφθούν και • να χρησιμοποιηθούν προς την κατεύθυνση που ορίζει το Ιεραρχικό Σχέδιο, δηλαδή προς την κατεύθυνση • του Φωτός • της Αγάπης και • της Δύναμης.
Εργαζόμενοι συνειδητά γι΄ αυτό το σκοπό, γινόμαστε μεταβιβαστές των ζωδιακών ενεργειών καθώς και του Ιεραρχικού Σχεδίου.
Αν μελετήσουμε τα χαρακτηριστικά και τις ποιότητες του ατόμου που γεννήθηκε στον αστερισμό του Αιγόκερω θα αποκαλύψουμε πολλά για το σύνολο της ανθρώπινης οικογένειας, γιατί ο τύπος του Αιγόκερω μπορεί να εκφράσει τις χειρότερες αλλά και τις καλύτερες ιδιότητες του ανθρώπου. Είναι το ζώδιο των άκρων.
Από εσωτερική σκοπιά όλοι οι παγκόσμιοι Σωτήρες και οι Ηλιακοί Θεοί γεννήθηκαν στον Αιγόκερω, καθώς επίσης και ο χειρότερος τύπος ανθρώπου, δηλαδή ο ανηλεής, ο υλιστής, ο σκληρός, ο αλαζονικός, ο φιλόδοξος και ο εγωιστής.
Στον Αιγόκερω έχουμε τον Θρίαμβο της Ύλης. Φτάνει στην πιο πυκνή και πιο συγκεκριμένη της έκφραση. Αλλά αυτόν τον θρίαμβο τον ακολουθεί ο Θρίαμβος του πνεύματος. Υπάρχει πλήρης έκφραση της γήινης φύσης του Αιγόκερω αλλά και έντονες πνευματικές δυνατότητες.
Η ενέργεια του Αιγόκερω είναι μια πολύ ισχυρή ενέργεια και την περίοδο που ο Ήλιος είναι στον Αιγόκερω, έχουμε την πιο μεγάλη ευκαιρία για να παραλάβουμε αυτές τις ενέργειες που εκχέονται και να τις χρησιμοποιήσουμε για να μετασχηματίσουμε την προσωπικότητα και την ζωή μας. Έχουμε την ευκαιρία να οδηγηθούμε σε μεταμόρφωση ή σε μια αληθινή φώτιση.
Στα βιβλία το Δ.Θιβετανού που δόθηκαν μέσω της Α. Μπέιλη, διαβάζουμε πως το σύμβολο αυτού του ζωδίου σκόπιμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.
Μερικές φορές αποκαλείται η “Υπογραφή του Θεού”. Ποτέ δεν σχεδιάστηκε σωστά, για το λόγο ότι, η ορθή περιγραφή του και η ικανότητα του μυημένου να το αναπαριστά, προκαλεί εισροή μια δύναμης που δεν θα ήταν επιθυμητή, εκτός και αν προηγηθεί μια κατάλληλη προετοιμασία και κατανόηση που όμως την αγνοούμε.
Ο Αιγόκερω συνήθως συμβολίζεται με ένα ον που το μισό έχει την μορφή ενός γονατισμένου κατσικιού, με ένα μεσαίο κέρατο που παραπέμπει στον Μονόκερω, και το άλλο μισό έχει το σώμα και την ουρά του κροκόδειλου.
Όσοι γεννήθηκαν στον Αιγόκερω όπως δείχνουν τα τρία σύμβολά του, βρίσκονται σε τρία επίπεδα.
Α΄ΕΠΙΠΕΔΟ Οι Αιγόκεροι του πρώτου επιπέδου είναι ΚΑΤΣΙΚΙΑ. Είναι πολύ υλιστές και σε όλες τις σχέσεις τους ψάχνουν για υλική ικανοποίηση. Σκαρφαλώνουν παντού και κάνουν οτιδήποτε για να επιτύχουν τους υλιστικούς τους σκοπούς. “Ας κυβερνήσει η φιλοδοξία” είναι ο βασικός τόνος του επιπέδου αυτού.
Ο Αιγόκερω μας οδηγεί στους άγονους δρόμους σε αναζήτηση τροφής και νερού, αλλά το κατσίκι μπορεί επίσης να σκαρφαλώσει στην κορυφή του βουνού.
Το κατσίκι γίνεται Μονόκερω που οδηγεί στην νίκη. Ανυψώνει, αφού την διαπεράσει με το χρυσό του κέρατο, την κατανικημένη μορφή.
Ο Αιγόκερω κυβερνά τα γόνατα, κάτι που αληθεύει συμβολικά. Όταν το άτομο που είναι Αιγόκερως μάθει να γονατίζει με πλήρη ταπεινότητα και με τα γόνατά του πάνω στη βραχώδη κορυφή, για να προσφέρει την καρδιά του και την ζωή του στην ψυχή και στην ανθρώπινη υπηρεσία, μόνο τότε μπορεί να του επιτραπεί να περάσει μέσα από την πόρτα της Μύησης και να του εμπιστευθούν τα μυστικά της ζωής.
Μόνο βαδίζοντας με τα γόνατα μπορεί να περάσει μέσα από εκείνη την Πόρτα. Όσο στέκει αλαζονικός, και χωρίς να έχει κερδίσει το δικαίωμα να στέκει, δεν μπορούν ποτέ να του δοθούν με ασφάλεια οι πληροφορίες που μεταδίδονται σε όλους τους αληθινούς μυημένους.
Β΄ΕΠΙΠΕΔΟ Το δεύτερο επίπεδο είναι το στάδιο του ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΥ που ζει και στο νερό και στη στεριά. Σ΄αυτό το επίπεδο ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει όχι μόνο τη φυσική, αλλά και τη ζωή του συναισθηματικού πεδίου και του νοητικού και να κάνει ένα πέρασμα στο ενορατικό, το πεδίο του Χριστού.
Σαν κροκόδειλος ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πέντε δοκιμασίες:
• Στην πρώτη δοκιμασία κυριαρχεί την δύναμη του σεξ, του χρήματος και των υλικών αποκτημάτων και κερδίζει την ελευθερία του. Αυτές οι τρεις δυνάμεις δεν μπορούν πια να τον εξαπατήσουν και να επιβραδύνουν την εξέλιξή του.
• Στην δεύτερη δοκιμασία επεκτείνει την συνείδησή του πέρα από την προσωπικότητά του, έρχεται σε επαφή με το ενορατικό πεδίο που είναι το ανώτερο πεδίο των ιδεών και των οραμάτων και ζει δημιουργικά.
• Στην τρίτη δοκιμασία ξεπερνά τον φόβο και το αίσθημα της μοναξιάς. Οι Αιγόκεροι συχνά πέφτουν σε κατάθλιψη και θα πρέπει να ξεπερνούν το φόβο της μοναξιάς. Το αίσθημα της μοναξιάς κυριαρχείται όταν αρχίζουν να έρχονται σε επαφή με τον εσωτερικό τους οδηγό. Μόλις γίνει αυτό, η μοναξιά εξαφανίζεται γιατί ανακαλύπτουν ότι η μοναξιά είναι μια πλάνη και δεν υπάρχει πραγματικά αφού μέσω του εσωτερικού τους οδηγού έρχονται σε επαφή με όλη τη ζωή παντού.
• Στην τέταρτη δοκιμασία σαν κροκόδειλος ο Αιγόκερω, κυριαρχεί την υπερηφάνεια και τις κοσμικές φιλοδοξίες. Η υπερηφάνεια βασίζεται στην πλάνη ότι έχει μεγάλη δύναμη και γι΄αυτό πρέπει να τον σέβονται πολύ. Για έναν υπερήφανο άνθρωπο ο ίδιος είναι το κέντρο του σύμπαντος. Όταν εισέρχεται στο στάδιο του κροκοδείλου για πρώτη φορά αναπτύσσει την αίσθηση της σχετικότητας και αντιλαμβάνεται ότι ο ωκεανός της ύπαρξης είναι απέραντος και αυτός σαν χωριστή μορφή είναι ασήμαντος σε σχέση μ΄αυτόν τον ωκεανό. Μετουσιώνει την υπερηφάνεια σε ταπεινότητα και αυτό του δίνει την ευκαιρία να απλωθεί και να μεγαλώσει.
• Στην πέμπτη δοκιμασία ο κροκόδειλος αναπτύσσει την ικανότητα να διατηρεί σταθερά την πνευματική του έφεση σ΄ένα υψηλό επίπεδο. Όταν φτάσει σ΄ ένα υψηλό επίπεδο κατανόησης και αυτοπραγμάτωσης και έρχεται σε επαφή με τα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξής του, πρέπει να είναι ικανός να αδράξει την ευκαιρία και σταθερά να δρα από το επίπεδο που έφτασε.
Στο τρίτο επίπεδο, όταν περνάει ο κροκόδειλος αυτές τις δοκιμασίες, γίνεται ένας ΜΟΝΟΚΕΡΩ που είναι το σύμβολο ενός μυημένου τρίτου βαθμού. Το κέρατο στο μέσο του μετώπου είναι το σύμβολο της νοητικής εστίασης, της αποφασιστικότητας και του καθορισμού.
Είναι το ζώδιο του μεταμορφωμένου πολεμιστή.
Σε ένα τέτοιο άτομο αναφερόταν ο Χριστός όταν είπε: ΄Κατέκτησε το βασίλειο των Ουρανών με τη βία΄ Η πρόταση αυτή παρερμηνεύεται όμως. Βία σημαίνει ύψιστος βαθμός αγώνα και μόχθου.
Έτσι ο Αιγόκερω υπερβαίνει τον εαυτό του και γίνεται ένας μεγάλος πολεμιστής και υπηρέτης της ανθρωπότητας.
Μια άλλη στάση που τηρείται στον Αιγόκερω και που αναφέρεται στους κανόνες του δρόμου, είναι:
“Ο καθένας βλέπει και γνωρίζει την κακοήθεια του καθενός, αλλά δεν υπάρχει ακόμα με την μεγάλη αυτή αποκάλυψη, ούτε περιφρόνηση ούτε άρνηση του ενός για τον άλλο”.
Το πολικό αντίθετο του Αιγόκερω είναι ο Καρκίνος. Τα δύο αυτά ζώδια αποτελούν τις δύο μεγάλες Πύλες του ζωδιακού:
Ο Καρκίνος ανοίγει τη θύρα που οδηγεί στην ενσάρκωση, την μαζική ζωή και την ανθρώπινη εμπειρία. Ο Αιγόκερω ανοίγει την θύρα προς τη ζωή του πνεύματος, τη ζωή του βασιλείου του Θεού, τη ζωή και τους σκοπούς της Ιεραρχίας του πλανήτη μας. Ο Καρκίνος επιτρέπει στην ψυχή να εισέλθει σε εκείνο το παγκόσμιο κέντρο που ονομάζουμε Ανθρωπότητα. Ο Αιγόκερω επιτρέπει στην ψυχή να εισέλθει σε συνειδητή συμμετοχή με την ζωή Εκείνου του παγκόσμιου κέντρου που το αποκαλούμε Πνευματική Ιεραρχία.
Οι λέξεις κλειδιά πάνω στο συνηθισμένο τροχό είναι: “Και ο Λόγος είπε: Η φιλοδοξία ας κυβερνά και η πόρτα ας παραμένει ορθάνοικτη”. Η θύρα της μύησης στέκει διαρκώς ορθάνοικτη, αλλά για αιώνες ο άνθρωπος προτιμά να ανοίγει την πόρτα στον Καρκίνο. Η φιλοδοξία τον παροτρύνει από ζωή σε ζωή μέχρι να ανακαλύψει την ασημαντότητα κάθε γήινης ικανοποίησης.
Βαθμιαία η πνευματική φιλοδοξία και η επιθυμία για απελευθέρωση παίρνουν την θέση της γήινης φιλοδοξίας και γίνεται μια παρορμητική ώθηση, μέχρι που τελικά φτάνει η στιγμή που μια αληθινή αίσθηση πραγματικότητας αντικαθιστά τόσο την γήινη όσο και την πνευματική φιλοδοξία.
Τότε ο άνθρωπος μπορεί να πει αληθινά: “Είμαι χαμένος σ΄ένα επουράνιο φως και σ΄αυτό το φως στρέφω τα νώτα”.
Γιατί ενώ στέκεται μέσα σ΄αυτό το Φως, στρέφει το πρόσωπό του προς την ανάγκη του κόσμου και ακτινοβολεί το υπέρτατο Φως για να βοηθήσει.
Έχει λάβει την κλήση και είναι έτοιμος για υπέρτατη θυσιαστική Υπηρεσία. Σ΄ αυτόν δεν απομένει κανένας στόχος παρά μόνο η Υπηρεσία.
Συνεπώς επιστρέφει μέσα από την πύλη του Καρκίνου, αλλά με την συνείδησή του σταθερά εδραιωμένη στο ζώδιο του Υδροχόου. Από εκεί που είναι ένας παγκόσμιος μυημένος στον Αιγόκερω, στον Υδροχόο, γίνεται ένας ενσαρκωμένος παγκόσμιος εξυπηρετητής και αργότερα στους Ιχθείς ένας παγκόσμιος σωτήρας.
10ος ΑΘΛΟΣ Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ, Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΔΗ
“Το Φως της Ζωής πρέπει τώρα να διαλάμψει μέσα στο σκοτεινό κόσμο!”διακήρυξε ο Μέγας Προεστός.
Ο Δάσκαλος κατάλαβε. “O υιός του ανθρώπου, που είναι επίσης και Υιός του Θεού, πρέπει να περάσει από την δέκατη Πύλη”, είπε. “Μέσα ακριβώς σ΄αυτήν την στιγμή, Ο Ηρακλής πρέπει να εξορμήσει με τόλμη”.
Όταν ο Ηρακλής στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με εκείνον που ήταν ο Οδηγός του, ο τελευταίος μίλησε: “Αψήφησες χίλιους κινδύνους Ηρακλή και έχεις πολλά να επιτύχεις. Η Σοφία και η Δύναμη είναι δική σου. Θα τα χρησιμοποιήσεις αυτά για να σώσεις κάποιον από την αγωνία, μια απέραντη βορά συνεχών δεινών;”
Ο Δάσκαλος άγγιξε με λεπτότητα το μέτωπο του Ηρακλή.
Μπροστά από το εσωτερικό μάτι του Ηρακλή ανέτειλε το όραμα:
Ένας άνθρωπος βρίσκεται ξαπλωμένος πάνω σ΄ένα βράχο και βογκάει σαν ετοιμοθάνατος. Τα χέρια του και τα πόδια του είναι δεμένα. Οι βαριές αλυσίδες που τον δεσμεύουν, είναι δεμένες με σιδερένιους κρίκους. Ένας άγριος και φοβερός γύπας κτυπά με το ράμφος του τα σπλάχνα του εξαντλημένου θύματός του και ένα ρυάκι από αίμα τρέχει στάζοντας από τα πλευρά του. Ο άνθρωπος σήκωσε τα δεμένα με χειροπέδες, χέρια του και φώναζε ζητώντας βοήθεια. Μάταια όμως αντηχούσαν τα λόγια του στην ερημιά, τα έπαιρνε ο άνεμος. Το όραμα χάθηκε.
Ο Ηρακλής στεκόταν σαν και πρώτα στο πλευρό του οδηγού του.
“Ο δεμένος χέρια και πόδια που είδες, ονομάζεται Προμηθέας”, είπε ο Δάσκαλος. Επί χρόνια υποφέρει έτσι και ακόμα δεν μπορεί να πεθάνει γιατί είναι αθάνατος. Έκλεψε το Πυρ από τον ουρανό, γι΄ αυτό τιμωρήθηκε. Ο τόπος της κατοικίας του είναι γνωστός σαν Κόλαση, περιοχή του Άδη.
“Στον Προμηθέα, Ηρακλή σου ζητούμε να γίνεις σωτήρας. Κατέβα κάτω στα βάθη και εκεί πάνω στα εξωτερικά πεδία, απελευθέρωσέ τον από τα δεσμά του”.
Αφού άκουσε και κατάλαβε, ο υιός του ανθρώπου, που ήταν επίσης και Υιός του Θεού, έβαλε μπρος την έρευνά του και πέρασε μέσα από την Δέκατη Πύλη.
Προς τα κάτω και πάντα προς τα κάτω, ταξίδευε, προς τους κόσμους τους δεμένους από την μορφή.
Μόνος αλλά όχι εντελώς μόνος, περιπλανιόταν, γιατί όταν έψαχνε μέσα του, άκουγε • την αργυρόηχη φωνή της Αθηνάς, της Θεάς της Σοφίας και • τα ενισχυτικά λόγια του Ερμή.
Τέλος έφτασε σ΄αυτόν τον σκοτεινό και δηλητηριώδη ποταμό, που λέγεται Στυγξ. Ο μελαγχολικός επισκέπτης από τη γη, φοβέρισε τον Χάροντα, που ξεχνώντας την αμοιβή, πέρασε τον ξένο στην άλλη πλευρά.
Επί τέλους ο Ηρακλής μπήκε στον Άδη, μια σκοτεινή και ομιχλώδη περιοχή όπου οι σκιές ή ακόμα καλύτερα τα κελύφη εκείνων που είχαν αποχωρήσει, φτερούγιζαν γύρω. Μέσα από λαβυρινθώδεις ατραπούς συνέχισε το δρόμο του, έως ότου συνάντησε το τέρας Κέρβερο, ένα σκύλο με τρία μεγάλα κεφάλια, σε καθένα από τα οποία ήταν περιτυλιγμένα φίδια. Το τέρας ουρλιάζοντας, πήδησε πάνω του.
Ο Ηρακλής αρπάζοντας τον κεντρικό λαιμό του Κέρβερου, τον κράτησε με την λαβή του, που έμοιαζε με μάγγανο. Ωθούμενο το τέρας από μια άγρια λύσσα, κτυπούσε δεξιά και αριστερά μέχρι που η δύναμή του κόπασε και ο Ηρακλής κυριάρχησε.
Μετά από αυτό, ο Ηρακλής προχωρώντας βρήκε τον Προμηθέα, έσπασε τις αλυσίδες και τον απελευθέρωσε από τα δεινά του.
Ανιχνεύοντας τα βήματά του ο Ηρακλής γύρισε πίσω όπως είχε έλθει. Όταν άλλη μια φορά έφτασε στο κόσμο των ζωντανών πραγμάτων, βρήκε εκεί τον Δάσκαλό του: “Το Φως τώρα λάμπει μέσα στον κόσμο του σκότους. Ο άθλος πραγματοποιήθηκε. Αναπαύσου τώρα Υιέ μου”.
Όλοι οι προηγούμενοι εννέα άθλοι του Ηρακλή, συνδέθηκαν με την απελευθέρωσή του.
Τώρα ερχόμαστε στα τρία τελευταία σημεία του ζωδιακού, όπου οι Άθλοι δεν έχουν σχέση με τα προσωπικά επιτεύγματα του Ηρακλή γιατί τώρα είναι ελεύθερος. Είναι ένας παγκόσμιος μαθητής.
Πέρασε κυκλικά τον ζωδιακό, Έμαθε τα μαθήματα του κάθε σημείου και ανέβηκε το βουνό της Μύησης.
Είναι τελείως ελεύθερος και έτσι Μπορεί να εργαστεί σε συμπαντική κλίμακα, σε άθλους που οπωσδήποτε δεν έχουν σχέση με τον εαυτό του.
Εργάζεται σαν υπεράνθρωπος μέσα σ΄ένα ανθρώπινο σώμα.
Πάντα για το μύστη προηγείται η υπηρεσία. Αν υπάρχει ανάγκη να βοηθήσει, προσωρινά αναστέλλει εκείνο που είχε κανονίσει να κάνει για τον εαυτό του.
Αυτή είναι πάντοτε η ιστορία του μυημένου, γιατί βασίζεται στην συνείδηση της ομάδας, στην ομαδική συνειδητότητα.
Ο τρικέφαλος σκύλος, ο Κέρβερος με τα φίδια που ήταν μπλεγμένα σ΄όλο του το σώμα, ήταν ο φύλακας του Άδη.
Οι τρεις κεφαλές συμβολίζουν • η πρώτη την αίσθηση • η δεύτερη την επιθυμία και • η τρίτη τις καλές προθέσεις
Η δεύτερη κεφαλή, η αγάπη της αίσθησης, οδηγεί την ανθρωπότητα εδώ και εκεί, για να ικανοποιήσει την πείνα στον οικονομικό κόσμο ή να ικανοποιήσει την επιθυμία για επιτυχία στον κόσμο της χαράς. Αυτές οι βίαιες συγκρούσεις των αισθήσεων κρατούν απασχολημένο το νου.
Η τρίτη κεφαλή είναι οι προθέσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: “η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις”.
Η ουρά από φίδια απεικονίζει • όλες τις πλάνες που εμποδίζουν την πρόοδο της πνευματικής ζωής • τον υλισμό που μας κρατάει χαμηλά • την κατώτερη ψυχική φύση • το φόβο της αποτυχίας κατά μήκος κάθε πιθανής γραμμής. • Ο φόβος, που • εμποδίζει από την δραστηριότητα και • εκτρέφει την αδράνεια, το μεγάλος λάθος των ζηλωτών και μαθητών.
Η πρώτη κεφαλή που ο Ηρακλής άρπαξε, είναι η κεντρική κεφαλή, αφού η επιθυμία προηγείται όλων των αισθήσεων. Έτσι, τον νίκησε.
• Ας γίνει λοιπόν η ευεργετική επίδραση της Πανσελήνου η ευκαιρία να σκεφτούμε πως η μοίρα της ανθρωπότητας είναι ασύγκριτη και ότι κυρίως εξαρτάται από την θέλησή της να συνεργαστεί σ΄ένα υπερβατικό Έργο.
• Ας σκεφτούμε ότι υπάρχει ο Νόμος για το συνεχή καταβαλλόμενο αγώνα και ότι η μάχη δεν έχει χάσει τίποτα από την βιαιότητά της, μετατιθέμενη από το υλικό στο πνευματικό πεδίο.
• Ας σκεφτούμε ότι η δική μας αξιοπρέπεια, η ευγένειά μας σαν ανθρώπινα όντα, πρέπει να αναβλύσει από την προσπάθειά μας να απευθερώσουμε τον εαυτό μας από τα δεσμά του και να υπακούμε στις βαθύτερές μας εφέσεις.
• Και πάνω από όλα ας μην ξεχνούμε ότι ο Θείος Σπινθήρας είναι μέσα μας και ότι είμαστε ελεύθεροι να τον σκοτώσουμε, να τον παραβλέψουμε ή να ταυτιστούμε μαζί του ερχόμενοι πλησιέστερα στον Θεό, δείχνοντας προθυμία να εργαστούμε με Αυτόν και δι΄Αυτόν.
Πηγές: “Εσωτερική Αστρολογία” Α.Α.Μπέϊλη “Οι Άθλοι του Ηρακλή” Α.Α. Μπέϊλη “Η συμφωνία του ζωδιακού” Τορκόμ Σαραϊνταργιάν.
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ:"Ας αναζητηθεί τροφή".
ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ:"Βλέπω τον τελικό σκοπό, φθάνω τον σκοπό κι έπειτα βλέπω έναν άλλο".
ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ:Οι στυμφαλίδες όρνιθες
Η ενέργεια της Πανσελήνου του Τοξότη διεγείρει την επιθυμία μας να φτάσουμε στον σκοπό.
Στις καρδιές όλων μας υπάρχει η φλόγα να βρούμε τον σκοπό που ενσαρκωθήκαμε.
Πολλές φορές περπατάμε στα τυφλά, προσπαθώντας με το μυαλό να διακρίνουμε ανάμεσα σε χιλιάδες σκοπούς, τον δικό μας.
Για να ανακαλύψουμε όμως το σκοπό, δεν θα πρέπει να κάνουμε κάτι.
Πρέπει να μάθουμε να ΕΙΜΑΣΤΕ
Να είμαστε στο κέντρο μας, να είμαστε σε εγρήγορση, να είμαστε σε εσωτερική σιωπή, να είμαστε συνεπείςαπέναντι στις εσωτερικές μας κατανοήσεις. Κυρίως, να είμαστε ένας καθαρός νοητικός, αστρικός και αιθεροφυσικός αγωγός για τις πνευματικές Δυνάμεις της Θέλησης για το Καλό.
Γιατί όμως πρέπει να ΕΙΜΑΣΤΕ και όχι να κάνουμε;
Γιατί είναι ο ίδιος ο σκοπός που μας έλκει μαγνητικά προς αυτόν, στο βαθμό που εμείς ΕΙΜΑΣΤΕ έτοιμοι. Είναι ο ίδιος ο σκοπός που μας φανερώνει την κατεύθυνση.
Ο σκοπός είναι ένα μαγνητικό κέντρο εγκατεστημένο στο μέλλον. Είναι σαν μια αχτίδα φωτός που προβάλλει από τον εσωτερικό μας ναό και φωτίζει το δρόμο μας.
Αυτή η δέσμη φωτός είναι η μαγνητική γραμμή με την οποία ο σκοπός συνδέεται μαζί μας. Πάνω σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κρατιόμαστε σταθερά, τείνοντας διαρκώς προς τα εμπρός.
Ο σκοπός ποτέ δεν αποκαλύπτεται μονομιάς. Ξεδιπλώνεται, στο βαθμό που διατηρούμε την κατεύθυνση και προσαρμόζοντας τη ζωή μας σε αυτήν, εξελισσόμαστε. Ξεδιπλώνεται στο βαθμό που επιλέγουμε ό,τι μας κρατά μέσα στην κατεύθυνση και απορρίπτουμε ό,τι μας οδηγεί αλλού.
Στην αρχή, μας στέλνει μια αχτίδα που φωτίζει τα λίγα επόμενα βήματά μας προς ένα μικρότερο στόχο. Οι στόχοι αυτοί, συχνά μας φαίνονται πολύ απλοί και καθημερινοί και τους προσπερνάμε. Είναι όμως, αυτή η επίτευξη των διαδοχικών στόχων που μας δίνει δικάιωμα πρόσβασης στο Σκοπό. Και αυτό είναι το μήνυμα του Τοξότη για τους μαθητές: Βλέπω ένα στόχο, τον φτάνω, κι έπειτα βλέπω έναν άλλο.
Εδώ μπαίνει η ανάγκη της συστηματικής μελέτης. Με τη μελέτη και την ορθή παρατήρηση, αρχίζουμε να κατανοούμε ότι η πιο απλή καθημερινή πράξη είναι στην πραγματικότητα μια εσωτερική εργασία.
Στο βιβλίο "Μαθητεία στη Νέα Εποχή", ο Διδάσκαλος Θιβετανός, αναφέρεται σε πολλά περιστατικά της καθημερινότητας και στην εσωτερική σημασία που κρύβει ο χειρισμός τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι η συνέπεια στην εργασία, είναι το εκκολαπτόμενο σπέρμα της ομαδικής υπευθυνότητας.
Η ορθή χρήση του χρόνου και των χρημάτων μας, είναι μια βασική δοκιμασία για την μετέπειτα ορθή διαχείριση λεπτότερων ενεργειών. Η ρουτίνα που απευχόμαστε, είναι για πολλούς αναγκαία, γιατί έχουμε αδυναμία στη διατήρηση του σταθερού ρυθμού.
Κατανοούμε επομένως ότι η Υπηρεσία είναι Επιστήμη, και όχι απλή φιλανθρωπία, όταν μέσα από τις επιστολές του Διδασκάλου Θιβετανού φανερώνεται πως η βοήθεια στην ακατάλληλη στιγμή, στην ακατάλληλη δόση, είναι επίθεση.
Πρέπει να μάθουμε να εργαζόμαστε σαν τον φοιτητή που πίσω από τον ατμό μιας απλής χύτρας, μπορεί να διακρίνει τη δυναμική της θερμότητας.
΄Ενας τρόπος για να εντοπίσουμε την κατεύθυνση είναι, να ευθυγραμμιστούμε εσωτερικά και να εξετάσουμε το πακέτο συνθηκών -φυσικό, αστρικό, νοητικό- που αντιμετωπίζουμε ανά χρονικούς κύκλους, π.χ. τον τελευταίο χρόνο, την τελευταία 3ετία.
Ποιος είναι ο κοινός σύνδεσμος μεταξύ όλων των προβλημάτων μας;
Αν τα διαχειριστούμε ορθά ποιες ποιότητες καλλιεργούμε; ποιες απορρίπτουμε;
Πώς αυξάνει έτσι η χρησιμότητά μας ως συνεργάτες του Σχεδίου;
Πώς το περιβάλλον θα ωφεληθεί από αυτό;
Πώς διαμορφώνεται η δική μας εξέλιξη;
΄Όμως, πώς θα αντιληφθούμε ότι ο σκοπός που προβάλλει εμπρός μας είναι της ψυχής ή της προσωπικότητας;
Οι σκοποί καθορίζονται από τα κίνητρά μας
και όχι από το αν είναι "εξωτερικοί" ή "εσωτερικοί"
Για παράδειγμα είναι άλλο στάδιο το:
"θέλω να έχω χρήματα για να αγοράσω αυτοκίνητο"
είναι άλλο το:
"θέλω να έχω χρήματα για να λύσω τα της επιβίωσής μου ώστε να εστιαστώ στην υπηρεσία μου"
και είναι άλλο το:
"θέλω να έχω χρήματα για να τα αξιοποιώ ορθά και να μετέχω στη μετατόπιση της ενέργειας του χρήματος, στο Ιεραρχικό Κανάλι"
Είναι επίσης άλλο:
"θέλω να καλλιεργήσω την απόσπαση για να μην πονάω",
άλλο το:
"θέλω να καλλιεργήσω την απόσπαση γιατί οι Διδάσκαλοι το θεωρούν απαραίτητο"
κι άλλο:
"θέλω να καλλιεργήσω την απόσπαση για να μπορώ ορθά να δέχομαι και να μεταδίδω τους πνευματικούς κραδασμούς σε συνθήκες που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ".
Σκοπός των εργατών της Νέας Εποχής δεν είναι να λύσουν τα προβλήματα των ανθρώπων, ούτε να επιβάλλουν μια δικτατορία του Καλού.
Σκοπός μας είναι, να είμαστε ένα καθαρό κερί μέσα στο σκοτάδι, ώστε οι άλλοι γύρω μας να μπορούν να δουλεύουν καλύτερα. Σκοπός μας είναι, να είμαστε ενεργειακά παρόντες και ενωμένοι για τις ανάγκες γείωσης του Σχεδίου.
Ο ΑΘΛΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ
Ο Δάσκαλος ανέθεσε στον Ηρακλή τον 9ο άθλο του: να πάει στον βάλτο της Στυμφαλίας που ζούσαν οι στυμφαλίδες όρνιθες, και να τις διώξει από την ασφαλή κατοικία τους.
Του έδωσε και μία συμβουλή: " Η φλόγα που λάμπει πάνω από το νου, φανερώνει τη σίγουρη κατεύθυνση".
Ο Ηρακλής πήγε στην Στυμφαλία και είδε τα όρνεα μεγαλόσωμα και άγρια να κρώζουν. Είχαν ράμφη από σίδερο και τα φτερά τους ήταν σαν ατσάλινα βέλη. Τρία όρνεα όρμησαν καταπάνω του και εκείνος τα απέκρουσε με το ρόπαλό του. Μα ήξερε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Τότε θυμήθηκε τον Δάσκαλο: "Η φλόγα που λάμπει πάνω από τον νου, φανερώνει τη σίγουρη κατεύθυνση".
Ο Ηρακλής είχε μαζί του δύο κύμβαλα, δώρο της Αθηνάς, που σαν χτυπούσαν μεταξύ τους έβγαζαν έναν ανήκουστα διαπεραστικό ήχο. Χτύπησε τα κύμβαλα, τα όρνεα εμφανίστηκαν από τις φωλιές τους και πέταξαν μακριά για να μη γυρίσουν ποτέ ξανά.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΟΥ
Ο Ηρακλής = ο αγωνιζόμενος μαθητής
Οι Βάλτοι = σύμβολο του νου και του συναισθήματος
Οι όρνιθες = οι σκεπτομορφές (οι σκέψεις μας)
Οι 3 όρνιθες = η κακολογία, η εγωιστική ομιλία και η "ρίψη μαργαριταριών σε χοίρους"
Το ρόπαλο = τα μέσα της προσωπικότητας
Τα κύμβαλα = η προσωπικότητα και η ψυχή μας
΄Όταν απελευθερωνόμαστε από την πλάνη, καλούμαστε να καθαρίσουμε τον νοητικό μας αγωγό από τις σκεπτομορφές που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, ώστε να μπορέσουμε να δούμε το σκοπό. Για να το πετύχουμε, πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε τη σκέψη μας, ξεκινώντας με τον περιορισμό της ομιλίας.
Η διαδικασία της σκέψης είναι μια ζωντανή δημιουργία. Είτε ξέρουμε να τη χρησιμοποιούμε είτε όχι, ήδη μετέχουμε σε αυτήν. Κάθε φορά που σκεφτόμαστε, γεννάμε μια μορφή. Είμαστε υπόλογοι για τα αποτελέσματα που έχει αυτή η μορφή στο περιβάλλον και σε εμάς.
Καθώς εξελισσόμαστε, οι σκέψεις μας αποκτούν δύναμη και επηρεάζουν δυναμικότερα ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.
Οι σκέψεις καθορίζουν το μέλλον μας ανέκκλητα ως άτομα και ως ανθρωπότητα
Σε ατομικό επίπεδο ερχόμαστε αντιμέτωποι με σκέψεις αρνητικές που δε θα θέλαμε να κάνουμε. Θέλουμε να απαλλαγούμε αλλά μας φαντάζει σχεδόν ακατόρθωτο.
Από την άλλη, ο Διδάσκαλος Θεβετανός τονίζει ότι:
" ΄Ολοι οι ζηλωτές και μαθητές που αγωνίζονται για το φως, δεν πρέπει να ασχολούνται
με το πώς θα καταστραφεί το παλιό αλλά να εστιάζουν τη σκέψη τους στο Νέο.
Δεν πρέπει να σπαταλούν χρόνο να χτυπούν αυτό που είναι ανεπιθύμητο, αλλά
να σκέφτονται με βάση τις νέες κατευθύνσεις.
Με αυτό τον τρόπο η δημόσια προσοχή θα εστιαστεί βαθμιαία σε ότι είναι νέο και αγαθό
και το παλιό θα εξαφανιστεί από έλλειψη προσοχής".
Γιατί όμως οι σκέψεις μας έχουν αυτή τη δύναμη;
΄Όταν σκεφτόμαστε, ο νους μας αντλεί ύλη από το νοητικόπεδίο και γνέθει γύρω από την αιτία της σκέψης μας ένα κουκούλι.
΄Όταν εμείς παύουμε να σκεφτόμαστε, θεωρούμε ότι η σκέψη μας εξαφανίζεται. ΄Όμως το κουκούλι, η σκεπτομορφή δηλαδή που φτιάξαμε, εξακολουθεί να υπάρχει.
Επειδή η σκεπτομορφή είναι μια ζωντανή οντότητα, έχει ποιότητα, σχήμα και μορφή.
Η ποιότητα εξαρτάται από το αν η αιτία της σκέψης είναι αρνητική ή θετική.
Το σχήμα εξαρτάται από τη διαύγεια της αρχικής σκέψης (η συγκεκριμένη σκέψη δηλαδή, έχει και συγκεκριμένο σχήμα).
Η κίνηση (η δύναμη και η απόσταση που θα ταξιδέψει η σκεπτομορφή) εξαρτάται από τη δύναμη του σκοπού και τη διαύγεια της αρχικής σκέψης.
Υπάρχουν χονδρικά 2 είδη σκέψης:
►Οι απρόσεκτες αρνητικές σκέψεις, και
►Οι σκέψεις θετικής ποιότητας
Οι τυχαίες σκέψεις είναι χαοτικές και χωρίς δομή.
Επειδή δεν έχουν συγκεκριμένο σκοπό, δεν έχουν αρκετή ώθηση να βγουν από την αύρα μας. ΄Εχουν όμως αρκετή ζωή για να αναζητήσουν μέσα στην αύρα μας, παρόμοιου κραδασμού σκεπτομορφές, να ενωθούν μαζί τους και να δημιουργήσουν ένα δυνατό σύνολο. ΄Ετσι, μια μικρή, ακίνδυνη σκέψη, πολλαπλασιάζει τη δύναμή της και ζει περισσότερο. Το σύμπλεγμα αυτών των σκεπτομορφών ισχυροποιείται με κάθε προσθήκη και γίνεται ένας τοίχος που μας κρύβει την αλήθεια. ΄Ετσι, δημιουργείται ο φανατισμός και η δυσκολία να ξεφύγουμε από παλιές σκέψεις.
Πρέπει λοιπόν να ξέρουμε πως:
Οι απρόσεκτες αρνητικές σκέψεις όλων μας, συναθροίζονται στο νοητικό της ανθρωπότητας
και γίνονται αυτόνομες οντότητες που ευθύνονται για πολλά παγκόσμια προβλήματα.
Ο μόνος τρόπος να ακυρώσουμε αυτές τις σκεπτομορφές, είναι να δομήσουμε άλλες, πιο δυναμικές, σκεπτομορφές θετικής ποιότητας. Σε αυτό το έργο συμβάλλει κάθε θετική σκέψη που κάνουμε, η οποία συνασπίζεται με ομοιοκραδασμικές σκεπτομορφές στο νοητικό της ανθρωπότητας.
Να γιατί όταν θέλουμε να βοηθήσουμε το σύνολο ή κάποιο άτομο ή τον εαυτό μας πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη σκέψη. Ο οίκτος για κάποιον που υποφέρει, θα μεγαλώσει την ανημποριά που νιώθει. Μία σκέψη πίστης όμως, θα του δώσει δύναμη να αγωνιστεί.
Για να δομήσουμε τώρα μια σκεπτομορφή που αντέχει, πρέπει να απελευθερωθούμε από την πλάνη. Να έχουμε ανιδιοτελή κίνητρα, όραμα και ορθή εστίαση στο σκοπό.
Ως άτομα δεν έχουμε ακόμη την ικανότητα να δομούμε τέτοιες δυναμικές
θετικές σκεπτομορφές.
Ως εστιασμένη ομάδα όμως, μπορούμε!
Το να καθαρίσουμε τις σκεπτομορφές στο νοητικό μας, είναι ΥΠΗΡΕΣΙΑ,
γιατί ταυτόχρονα καθαρίζουμε ένα μέρος του παγκόσμιου νοητικού.
΄Ετσι, παρέχουμε στους Εσωτερικούς Δομητές, χώρο για να ενσταλάξουν το Νέο.
Οι σκέψεις μας δεν μας ανήκουν!
Για να τις δομήσουμε, δανειζόμαστε υλικό από την παγκόσμια νοητική δεξαμενή
που ανήκει σε όλους. Και η νοητική ουσία είναι το σπουδαιότερο εργαλείο που διαθέτουμε
ως ανθρωπότητα για να δομήσουμε τη Νέα Εποχή.
Τα αποτελέσματα της σκέψης μας δεν μας ανήκουν!
Ελευθερώνουν ή επιβαρύνουν την ήδη οριακή παγκόσμια κατάσταση.
Γι΄αυτό ας είμαστε προσεκτικοί.
"Να σκέφτεστε σαν να σας ακούει ολόκληρος ο κόσμος"
